تخریب..

یک آرزو و رویای دیگر. تنها یک خواب که درآن غرق میشود. در تکه پاره های نوشته هایش فرو میرود طوری که عاشق ویرانه ها میشود و به آنها سرپناه می‌دهد. عتیقه ها هم فراموش خواهند شد. درست مثل خودش. ****

بیشتر از هر لحظه ای تنهاست و میتواند این حس را بپرستد. از آن جایی که ویرانه هارا میپرستد، استعداد خودتخریبی اش بار دیگر اورا عاشق میکند. نمی‌خواهد به خانه برگردد. چه کسی بهشت را برای جهنم دور خواهد زد هنگامی که وعده هایی که در بهشت است فراتر از انتظار است. در بهشت میماند و ستارگان بی فروغ را می‌نگرد طوری که انگار بخواهد به آنان بفهماند کسی هست که عاشق ویرانه ها میماند. کسی که ستارگان تبعید شده را هم با نگاهش در آغوش می‌گیرد.

از سرما آنقدر در خود جمع میشود که مفاصلش میگیرند اما همچنان این منظره برایش بهشت میماند. تمام سعی اش را میکند که چشمانش به میل خواب بسته نشوند. میخواهد باز هم یک الهه را ببیند که اورا نجات دهد. میتواند قسم بخورد که با او بهشت را هم دور میزند.

.........