آرکا هاید پارت 12

توی بالش و پتوم مچاله شدم و خودمو خالی کردم صدای گریه هامو با بالش خفه میکردم ..یه ابروریزی بزرگ کرده بودم.. دیگه چطور میتونستم تو چشمای مامان، آلیس یا خانم شارل نگاه کنم. با شنیدن صدای باز شدن در اتاق بیشتر صورتمو توی بالشتم فشار دادم و بوی کایل رو احساس کردم که بهم نزدیک میشد "هی آبجی کوچولو.." سرمو بلند نکردم و سعی کردم صورتمو پنهان کنم

پتو رو از روم پس زد و دستشو روی شونه ام گذاشت "گریه نکن آبجی کوچولو، میدونی.. بازم میتونی گیتار بزنی.. تازه تقصیر تو که نبود. بد نزدی.. گیتار کوک نبود.. گریه نکن دیگه، نگا صورت زشتتو" با این حرفاش بیشتر گریم گرفت "مامان ازت خواسته بیای اینجا؟" کمی شوکه شد و عقب کشید " آره.. مامان خواست.. اما خب من هنوزم میتونم باهات گیتار تمرین کنم.. نظرت چیه؟ "

کایل گیتار خودش رو برداشت "ام.. نظرت چیه که یکی از اهنگای منو تمرین کنیم؟ شاید بتونی بزنیش.. بیا.. هرکی بهتر بزنه میتونه خوراکی های توی اتاق منو برداره " هنوز نا امید بودم اما کم کم بلند شدم و گیتارم رو از کاورش در آوردم و پیک قرمز رنگم رو برداشتم.. قبول کردم.. نه بخاطر اینکه خوراکی میخواستم بلکه عاشق یه چالش بودم.. همیشه دلم میخواست دربرابر کایل ببرم و هرجوری میتونم تو یه کاری ازش بهتر باشم.. شاید گیتار زدن همونکار بود

توی راهروی مدرسه که راه میرفتم.. نگاه های آزاردهنده هنوز روی من بود.. چشمایی که مسخرم می‌کردند و آدم هایی که بهم می‌خندیند.. شده بودم سوژه ای برای خنده ی اونا.. پس سعی کردم تنها کسی که توی مدرسه بهم اینجوری نگاه نمی‌کرد رو پیدا کنم.. آلیس رو . کمدم رو باز کردم و به آینه برخوردم. نگاهی به چشم های مشکی پف کرده ام انداختم.. بخاطر گریه هایی که دیشب و روز قبل کرده بودم حسابی خراب شده بود و زیرشون لکه های سیاه افتاده بود. چتری هام حالا نامرتب بود و مژه هام بهم چسبیده بود