سرزمین غریبه ها P3

کنجکاوی برای بچه ها همیشه عاقبت های زیادی بوجود آورده.. سرک کشیدن این ور و اون ور شاید کمی از عطش قدرتمند کنجکاوی ما رو سیراب کنه اما هرگز نتیجه بی خطری نخواهد داشت.. مخصوصا اگه یه دختر بچه 12 ساله باشید

پدر و مادر برای شام پایین نیومده بودن.. انگار حسابی خوابشون گرفته بود و یه دل سیر بعد یه رانندگی طولانی خوابیده بودن.خاله انجی همونطور که سوسیس ها رو خورد می‌کرد گفت " پاروا،عزیزم، اگه میخوای برو طبقه بالا و گردش کن! اتاق زیر شیروونی اتاق جدیدته! برو و حسابی از خودت پذیرایی کن!" پاروا گربه یا همون سفید برفی رو روی زمین گذاشت و روونه ی طبقه ی بالا شد پله ها لیز و سر بودن درست مثل اینکه همین چند دقیقه پیش شسته شده باشن انگار خاله انجی واقعا به تمیزی اهمیت میداد.. اما این موضوع روی گردگیری تار های عنکبوت صدق نمی‌کرد. عنکبوت ها حشرات محبوب خاله انجی بودن. عنکبوت ها هم مثل خاله انجی عجیب و غریب بودن. تا کاری به کارشون نداشتی کاریت نداشتن اما اگه نزدیک خونشون میشدی یه لقمه چپت میکردن! دردسری هم برای خودشون نداشت.یه گوشه ی تار می‌نشستن و به تو، طعمه ای که داری زجر میکشی و مثل چسب به تار چسبیدی با لبخند رضایت نگاه میکردن.

عنکبوت ها هنرمند و بی رحم بودن. سفید برفی دور و بر پاهای پاروا میپلکید و کفش های پاروا پر از مو های سفید و کوتاه شده بودن. طبقه ی بالا سه اتاق داشت یه حموم، یه اتاق خواب و یه انباری اتاق خواب جایی بود که حالا پدر و مادر توش خوابیده بودن و انباری هم جایی برای خرت و پرت ها و خنزل پنزل های خاله انجی شده بود. وسایل بدرد نخوری که خاله انجی دربرابر دور ریختنشون مقاوت می‌کرد. یادگاری های عجیب و غریب و سوغاتی های مختلف ازین دست وسایل بودنپاروا همونطور که سه تا اتاق رو پشت سر گذاشت به پله ای چوبی و دریچه ای کوچیک رسید. پاشو روی پله ها گذاشت و شروع به بالا رفتن کرد. سفید برفی هم پشت سر پاروا اومد. پاروا دستگیره رو کشید و دریچه رو به اتاقی کوچیک باز می‌شد که زیرشیروونی بود.با باز کردن دریچه گرد و خاک توی هوا پیچید. انگار که مدت ها بود کسی وارد اتاق زیرشیروونی نشده. پاروا وارد اتاق شد و سفید برفی هم به دنبالش. پاروا سرفه ای کرد و گرد و خاک رو از روی لباس هاش تکوند و شروع به گشتن اتاق کرد.

یه پنجره ی بزرگ و دایره ای شکل یکی از دیوار ها رو پوشونده بود. سقف مورب و آجری بود و یک تخت با ملافه های سفید و مرتب اما خاک گرفته گوشه اتاق بود و کمدی چوبی گوشه ی دیگر اتاق جا خوش کرده بود. کمد بزرگ بود و سه کشو داشت. طرف دیگر اتاق هم میز آینه ای با صندلی ای منبت کاری شده قرار داشت و مثل باقی اتاق قدیمی و خاک گرفته بود. پاروا روی تخت نشست و خاک از روی تخت بلند شد. اینجا.. اتاق جدید پاروا بود. پاروا به سرعت بلند شد و به سمت پنجره رفت. بارون تموم شده بود و آسمون شب صاف شده بود و نور ماه به درون اتاق می‌تابید. پاروا نگاهی به بیرون انداخت. بته های گل های وحشی و خاردار تا زیر پنجره بالا اومده بودند و شاخ و برگ پیدا کرده بودن. پاروا کمی ازین صحنه جا خورد و قدمی به عقب برداشت. همونموقع صدای خاله انجی پاروا رو به خودش آورد "شام حاضره!"

تا پارت بعد خداحافظ..