شکوفه من(پارت 4)

وقتی زنگ تفریح خورد، ساسکه به سرعت از کنارم بلند شد. وقتی داشت دفترش را درون کیفش میگذاشت زمزمه کرد:«شنیده بودم یه بازنده قراره به این مدرسه برگرده... نمیدونستم اون تویی.» جوابش را دادم:«بستگی داره بازنده رو چی در نظر بگیریم... تو بازی زندگی، آدمای سنگدلی مثل تو بازنده ان.» از جایم بلند شدم و به سمت در رفتم. ساسکه گفت:«ولی آدمای ضعیف و آویزونی مثل تو، زودتر نابود میشن.» دستانم را مشت کردم:«حداقل هزاران نفرین قلب های شکسته پشت سر من نیست.» راهم را کشیدم و رفتم

ساسکه هم پشت سرم از کلاس خارج شد. ناروتو به سمتمان دوید:«هی شما دو تا از قبل همو میشناسین؟» ساسکه گفت:«آره.» ولی من گفتم:«نه.» چون همزمان جواب داده بودیم، جا خوردیم. ناروتو با حالتی گیج گفت:«ظاهرا دل خوشی از هم ندارین.» ساسکه خواست دهن باز کند که من پیش دستی کردم:«نه واقعا همیشه از هم متنفر بودیم.» ناروتو چیزی زیرلب گفت که نشنیدم...

ساسکه گفت :« هی ناروتو چیزی گفتی؟ » از کنار ساسکه بودن لذت نمی بردم پس از پله ها پایین رفتم و به سمت حیاط راه افتادم. ساسکه گفت :« بازنده کجا میری؟ » و من گفتم :« فعلا که بازنده تویی! »

داشتم روی پله ها برای فرار از ساسکه میدوییدم که یهو اونم با من دویید قلبم داشت میلرزید برای چی داره دنبالم میکنه یهو سرعتمو بیشتر کردم که گمم کنه ولی یهو پام پیچ خورد و ساسکه افتاد روم ساسکه گفت :« آم چی شد؟ » من یهو از جام بلند شدم و فرار کردم و ساسکه توی همون حس و حال موند