نوجوانی رستم بخش دوم

تا اونجا گفتیم که زال گفت نمیشه تو بری به جنگ دهنت هنوز بوی شیر میده رستم گفت به سن و سالم نگاه نکن من خوب میتونم بجنگم تو که نمیتونی خودم باید برم به میدون جنگ فقط به من یه گرز بده که مثل کوه بزرگ و محکم باشه با یه اسب خوب

بالاخره زال کوتاه میاد هرچی گله تو زابل و کلا سیستان بود،به علاوه ی چند تا گله از کابل میارن که رستم اسب انتخاب کنه اما چرا این‌همه اسب؟ چون رستم پشت هر اسبی دست میذاشت و فشار میداد کمر اسب بیچاره میشکست تا اینکه میرسه به یه گله ای

میرسه به یه اسب زرد با نقش های قرمز روی بدنش هست دست میذاره پشتش هرچی فشار میده اسبه انگار نه انگار داشت به چراش ادامه میداد رستم میگه همینو میخوام از چوپونه می‌پرسه اسم این اسب چیه؟

میگه اسمش رخشه (که اتفاقا به این رنگ اسب کلا رخش گفته میشه) و رفتارش هم مثل آتش تند و تیزه به مادرش رفته مادیانی که اونجاس هرکی خواسته سوار رخش بشه مادر رخش دمار از روزگارش درآورده رستم گفت ولی من همینو میخوام چوپان گفت باشه فقط نگی نگفتی هاااا رستم خواست سوار رخش بشه مادر رخش حمله کرد... ادامه دارد...