رز مشکی

سوار تاکسی بودم داشتم میرفتم تئاتر شهر یه مسافر دست بلند کرد؛ -انقلاب؟ سوار شد! راننده جلوتر وایستاد و رو به من گفت؛ -اینم تئاتر شهر، بفرمایید! گفتم؛ -میام تا انقلاب ... تو دلم میگفتم ای کاش ترافیک باشه آخه این مسافری ک کنارم نشست، همون عطری رو زده بود ک تو میزدی ... کجا بودی ؟! اگه بودی مثل همیشه می رفتیم تئاتر شهر و همون جای همیشگی باهم قدم می زدیم ولی الان نیستی و دارم میرم جایی که نمیدونم کجاست ...!

کسی چه میداند شاید دریا از رنگِ آبی بیزار بود . چشمانش دریا بود اما آبی نبود ، من در چشمانش غرق شدم ، مثلِ آوارگان غرق شده‌ در دریای سیاه ! در قطار صندلی هارا عوض کردیم ، تو پنجره را میخواستی و من میخواستم به تو نگاه کنم چیست دریا؟ چشمِ پر اشکِ زمین..!

یه شبایی هم هست حالت خوبه،اصن هیچی نشده ها یهو دلت میگیره...بی دلیل! بعد هی میخوای علت این حالتو پیدا کنی ولی هیچی پیدا نمیکنی! این لحظه خیلی بده...میدونی،وقتی دلیل حال بدتو میدونی میتونی یه کاری کنی ولی وقتی ندونی چته هیچ کاری از دستت بر نمیاد....و تلخ ترین قسمت داستان اونجاست که خودت نتونی واسه خودت کاری کنی! خودت نتونی خودتو درک کنی! خیلی لحظه گنگیه!

نبودنِ تو فقط یه نبودنِ ساده نیست؛ نبودنِ تو یعنی یه منِ بدونِ تو! منِ بدونِ تو میدونی مثل چیه؟! مثل حسِ تنهایی بچه‌ای که یادشون رفته بیان دنبالش… مثل حسِ کلافگی بلند شدن تو یه عصر پاییزی که همه جا تاریکه... مثل حسِ خستگی بعد کابوس دیدن... مثل حسِ غریبی روز اول مدرسه... مثل حسِ کافی نبودن تو دوست داشتن یه طرفه… منِ بدون تو مثل یه پازلِ که یه تیکش گم شده و دیگه به هیچ دردی نمیخوره :)

پایان :))