شعری با مفهوم زیبا است

سلام به پست جدید شارلوت خوش اومدید امیدوارم از این پست خوشتون بیاد

بنی‌آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار اگر چشم ظالم را خون ببارد دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی‌غمی نشاید که نامت نهند آدمی

من به هر جمعیتی نالان شدم جدا از جمعیت فردا شدم کزین محنت جانکاه و از این غم جانکاه هر دو جهان را به یک چشم نگریستم مگذار کاین دل خون شود ز غم دوری کز تو هر نفسی وز تو هر نفسی هست آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند؟

ندامت آن کند که بر خلاف دین باید ز روزگار خود خویش نگین چو نیکی پیشه کنی نام نیکی ماند که نام نیکو نهد بر فرزندت نیک به دشمن بدی روا مدار که هیچکس به بدی نماند همیشه پاینده همه تن به تن‌اند و جان به جانان کز کینش نترسد کس به جای جان

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش باز جوید روزگار وصل خویش چون صدف شود از صدف باید جدا تا به گوهر آید بی‌ریا و صفا ای که از قفس پریدی به درون قفس جان ما در بند است ای مرغ رها کن محبت کن و در نظر ارجمند باش که دنیا و دین هر دو از محبت است