من امروز ، توے فـرבا 🌱

✿

سلام به تو، کسی که قرار است روزی این کلمات را بخواند و بفهمد که من امروز چه رویایی در سر داشتم. نمی‌دانم وقتی این نامه به دستت می‌رسد، چند سال از منِ حالا گذشته، اما امیدوارم وقتی چشم‌هایت را روی این خط‌ها می‌لغزانی، لبخند آرامی روی صورتت باشد. من اینجا، در روزی که هنوز خیلی چیزها نامعلوم است، نشسته‌ام و برایت می‌نویسم.

نمی‌دانم تا الان چند بار زمین خورده‌ای، چند بار شکست خورده‌ای، یا چند بار خسته شده‌ای و خواسته‌ای همه‌چیز را رها کنی. اما فقط یک چیز را می‌دانم: تو همان کسی هستی که از دلِ تمام این سختی‌ها رد شده‌ای و هنوز ایستاده‌ای.

یادت باشد، من این نامه را در روزهایی نوشتم که ترس‌هایم بزرگ‌تر از رویاهایم به نظر می‌رسیدند. در روزهایی که بعضی شب‌ها از نگرانی خوابم نمی‌بُرد. اما همین حالا، این کلمات را برای تو می‌نویسم چون باور دارم که آینده ارزش جنگیدن دارد. من تو را ساخته‌ام، با تک‌تک تلاش‌ها، اشک‌ها و خنده‌هایم. با هر نهی که شنیدم و باز ادامه دادم.

امیدوارم وقتی این نامه را می‌خوانی، دیگر خودت را با گذشته مقایسه نکنی. امیدوارم به جای پشیمانی، با مهربانی به خودت نگاه کنی و بگویی: «من از دلِ طوفان گذشتم، حتی وقتی باد می‌خواست مرا بشکند.» می‌خواهم یک قول از تو بگیرم: اگر هنوز هم گاهی احساس گم‌شدن می‌کنی، برگرد و به این نامه نگاه کن. یادت بیاید که من، نسخه‌ی کوچکتر و شاید آسیب‌پذیرتر تو، چقدر برای رسیدن به تو جنگیدم.

به خاطر من، حتی در بدترین روزها، یک لیوان چای داغ برای خودت بریز، پنجره را باز کن، نفس عمیق بکش و بگذار خورشید صبح یادآوری کند که همه‌چیز دوباره می‌تواند شروع شود.

وصیت من به تو به زندگی همان‌قدر مهربانی کن که به گلِ روی میزت آب می‌دهی. هیچ‌وقت نگذار دلخوری‌ها، جای لبخندها را پر کنند. اگر دیدی راهی که می‌روی خوشحالت نمی‌کند، با شجاعت مسیر را عوض کن، حتی اگر همه علیه تو حرف بزنند. به آدم‌هایی که دوستشان داری، هر روز بگو که دوستشان داری، چون شاید فردا دیر باشد. هیچ موفقیتی آنقدر مهم نیست که آرامشت را قربانی کنی.

و آخرین خواسته‌ام این است: وقتی به بالاترین قله‌ای که می‌توانی رسیدی، برگرد و دستِ کسی را بگیر که هنوز پایین مانده. این تنها کاری‌ست که آینده را ارزشمندتر از امروز می‌کند. با عشق جاودانه، منِ امروز که به تو ایمان دارد.