من و تو؛ قصه‌ای نیمه راه:)

..

چشمانم به آخرین حرف هایت می‌افتد و بغض راه گلویم را سد میکند. هرشب خاطرات زمان هایی که با ذوق منتظر پیام هایت میماندم و دیوانه وار صفحه مستطیلی شکل را چک میکردم به یاد می‌آورم. زیبا بود:)

زیبا تر از رقص خورشید، زیبا تر لبخند ماه، زیبا تر از چشمک ستارگان.. حال فقط هوس گرفتن پیامی از تو در دلم میسوزد. نمیدانم چرا چنین شکستم. نمیدانم قلبی تقدیمت کردم چرا باید به دستان خودم باز گردانده شود. فقط میدانم نمیتوانم شاهد رفتنت باشم.

شده باشد قوانین یکنواخت زندگی‌ام را بهم میزنم. هر چه سد در راهمان بسازند میشکنم. میخواهد هرچند سال که بخواهد طول بکشد. هرچه توان دارم را به کار میگیرم، با اینکه دیگر احساساتم خاموشند اما قلبم برای تو میتپد و نمیتوانم جلوی تپش زیبایش را برایت بگیرم

قوانین زندگی‌ام هرچه زبان داشتم بریدند، هرچه توان داشتم گرفتند، هرچه میپرستیدم دور کردند و هر نخی برایمان گره میکردم پاره کردند. هرچه میخواهی بگو، هرچه میخواهی دور شو، هرچه میخواهی بخوان، هرکه میخواهی را پرستش کن، ولی جلوی قلبم که به اسمت گره خورده را نمیتوانی بگیری. میخواهند سد راهم به تو باشند؟ میخواهند مقصدم جای تو باشند؟ میخواهند معشوق تو باشند؟ میخواهند همدرد تو باشند؟ تلاششان بی‌فایده است. چرا که به هر زبان میخوانم: ″عشقم همراه تو باشد″ ″خدایم مواظب دل و جان تو باشد″ ″خنده تقدیر تو باشد″ و اگر میشد من قسمت تو باشم:)