خواب یخ‌زده آتش؛

آتش را نباید بیدار کرد، باید گذاشت در خوابش، ستاره‌ها را بشمارد.

وقتی آتش به خواب می‌رود، رویاهایش از یخ می‌شود شاید به همین دلیل است که صبح‌ها این‌قدر سرد می‌آید...

اما در همان سکوتِ یخ‌زده، ذره‌ذره، گرمایی می‌جنبد: آتشِ خفته هنوز زنده است، فقط یاد گرفته با ″سکوت″ بسوزد.

کاش می‌شد به آتش گفت: "رویاهایت را آتش بزن، تا صبح‌ها از اشکِ یخ‌شده گل‌هایی برویند که بوی بیداری دهند."

شاید این خوابِ آتش، خودش شعله‌ای دیگر است نوری که نمی‌سوزاند، فقط ″انتظار″ را گرم نگه می‌دارد...