قرمزپوش؟!

بیوگرافی ریکوسان، البته بیشتر داستان شد. بگذریم...

پاهایش را روی هم انداخته بود، چکمه و پالتوی قرمز رنگش باعث شده بود اولین چیزی که توجه ها را به سمت خود جذب می کند او باشد. با کسانی که تازه ملاقات کرده بود با آسودگی خاطر سخن می گفت. به نظر می رسد در سخن گفتن اضطراب و تردیدی ندارد! شاید بد نباشد من هم کمی جلوتر بروم تا حداقل بتوانم بشنوم چه می گوید...

لبخند و چشم هایی که به مخاطب نگاه می کرد گفت: -واقعا نمیدونم بعضی مردم چطوری هیچ عشقی تو زندگیشون ندارن... باید عجیب باشه مگه نه؟ -امم آره عجییه.. حالا مگه عشق تو کیه ریکو؟ -من...من عاشق قرمزم.

اتفاقا اگر عاشق قرمز نبود و این همه لباس قرمز به تن کرده بود عجیب بود! سپس مخاطب که انتظار چنین حرفی از ریکو را نداشت چشمانش گرد شد اما برای اینکه کم نیاورد، در مورد رنگ موردعلاقه خود توضیح داد. پس نام او ریکو بود؟ جالب است. پس دارم ریکو نامی را می بینم که دنیای قرمز برای خود ساخته است.

قدی متوسط داشت، صدای نسبتا بدی نداشت و چشم راستش را با موهای حالت دار مشکی خود پوشانده بود، نمیدانم چرا...آیا می تواند این گونه ببیند؟ اصلا به من چه! پالتوی او کمربندی از جنس همان پارچه پالتو داشت که بسیار بلند بود. اما ریکو آن را نمی بست از این رو، کمربند فقط چند سانت تا زمین فاصله داشت. از جمع خارج شد و به سمت حیاط رفت. بدون درنگ دنبالش رفتم. باد سردی می وزید، با اینکه شب بود و خوب دیده نمی شد اما گویی هوا ابری شده بود. دیگر با ریکو چند قدم فاصله نداشتم. نمیدانم ناخوداگاه بود یا نه، اما هر چه بود غیر منتظرانه نامش را صدا زدم.

انگار باد قصد کندن آن پالتو را از ریکو داشت زیرا انقدر شدید شد که کل پالتوی او بالا رفت، کمربندی که تا زمین چند سانت فاصله بیشتر نداشت اکنون در هوا معلق بود. پاسخ داد: -چیزی شده؟ با تردید گفتم: -نه. فقط میخوام بیشتر ازت بدونم، همین. پوزخندی زد و گفت: -ریکو هستم، نامم دیوا شد لقبم آوید. سکوت کرد، گفتم شاید بهتر باشد من هم چیزی بگویم! ادامه دادم: من هم x هستم، یک عشق سیگار که آرزوی سیگار بر دلش مانده(اشاره به شخصx)