لالایی مادر

قرار بود تو کلاس یه صدا رو تو انشا نشون بدیم مثلا بارون ، کلاغ ....و موضوع من شد لالایی مادر خب ادیت این پستم هنر دست کایلی بانوئه

لالالالایی لالالالایی لالا لالایی لالایی آرام بر سینه خواهر کوچکش میزد و برایش میخواند.

صدایش با صدای باران تلفیق شده بود . اما انگار امشب باران دلش نمی‌خواست خواهر کوچکش بخوابد هروقت چشمان خواهرش را کمی خواب می‌گرفت . باران نعره ای میزد و او شروع میکرد به گریه کردن نمیدانست چکارکند.او همش ۱۴ سالش بود .حال بعد از جنگ وحشتناک وارث یک خانواده بود خانواده ای هرچند کوچک که از خودش و خواهرش ۹ ماهه اش تشکیل شده بود دوباره شروع کرد به خواندن لالالالایی لالالالایی لالا لالایی لالایی.... اما خواهرش ساکت نمیشد

دیگر داشت خودش هم گریه اش می‌گرفت ،داشتبا این فکر ها سر میکرد که چگونه شب را به روز برساند اگر شب را به روز رساند در این دشت خالی از سکنه میخواهد چکار کند همینطور فکر میکرد و لالایی میخواند لالایی اش درون غار تاریک همچون عکسی درون آینه انعکاس پیدا میکرد .اما میان صدایش میتوانست به راحتی صدای سرفه اش را شنید می‌دانست احتمالا تا فردا عمرش نکشد . پس شال قرمز رنگش را در آورد و دور خواهر کوچکش پیچید لباس پشمی نازکش را روی خواهرش داد و تا صبح همینطور لالایی میخواند (لالالالایی لالالالایی....)

دو روز بعد گروه های کمک رسانی او و خواهرش را درون غار یافتند خواهرش در خواب بود و خودش با اینکه دیگر جانش مرده بود هنوز روحش درون غار زمزمه میکرد (لالالالایی لالالالایی...)تا زمانی خواهرش بیدار نشود و احساس تنهایی کند

میدانم که داستان درباره لالایی مادر بود میدانم او خواهرش بود نه مادرش اما برای یک شب هم که شده باید برای او نام مادر گذاشت چون در آن شب از هرکسی بیشتر به کلمه و شخصی که ما اورا مادرخطاب میکنیم شباهت داشت . او براستی انگار ان فرزند را بار دیگر خودش به دنیا آورده بود

دستم خورد