بازی زندگی: انتقام لیلی قسمت ۴

پس از رسیدن به کارآگاه چوب بری ای که در آن کار می کرد یکی یکی با همکارانش سلام و احوالپرسی می کرد و می رفت و سعی می کرد حفظ ظاهر کند و لبخندی مصنوعی بر لبش بزند. در حین کار تمام فکر و ذهنش پیش دخترش بود که بداند چه کاری انجام می دهد و اینکه صبحانه را دیده و خورده یا خیر؟. تصمیم گرفت که به تلفن خانه زنگ بزند و کمی با دخترش حرف بزند تا خیالش راحت شود. تلفنش را توی جیب کاپشنش درآورد و پس از گرفتن شماره تلفن خانه منتظر ماند تا پاسخ دهد. پس ازچند بوق تماس وصل شد و صدای خواب آلود دختربچه پشت تلفن پیچید. _الو بابایی؟.

ناخودآگاه لبخندی بر روی لب مرد نقش بست و با علاقه و لحنی مهربان گفت:_جانم دخترم! خواب بودی؟. دختربچه خمیازه ای پشت تلفن کشید و جواب داد. _آره. _صبحانه خوردی دخترم؟. _نه بابایی. _گوش کن دختر خوب من، برات صبحانه آماده کردم روی میز غذاخوریه حتما بخور ولی قبلش دست و صورتت تمیز بشور و به دستشویی برو. _باشه بابایی. _آفرین دختر خوب من حالا برو و صبحانه ات کامل بخور تا بابایی بره سر کار. دختر با کنجکاوی پرسید._کی میایی خونه بابایی؟. مرد کمی ریشش خاراند و جواب داد.

_هروقت کارم تموم بشه میام دختر قشنگم. _باشه، دوستت دارم بابایی. _من بیشتر پرنسس خانوم من، فعلا دختر قشنگم. _خداحافظ بابایی. مرد پس از قطع کردن تماس دوباره سر کار خود برگشت و سخت مشغول کار شد. چون آخر ماه بود امیدوار بود که رئیسش حقوقش را بدهد بلکه بتواند مقداری از بدهی های طلبکاران را پرداخت کند. دلش نمی خواست مثل دفعه های قبل با خشم به خانه اش بیایند و آنجا را بهم بریزند و باعث وحشت دخترش شوند. پس از چند ساعت حین برش چوب تماسی بر روی تلفنش آمد. کلافه اره برقی را خاموش کرد و کنار گذاشت و تلفنش را توی جیبش درآورد و دید که همسایه ای که دخترش را به او سپرده بود درحال تماس است. تماس را وصل کرد و جواب داد._الو بله خانوم رندفیل. زن پشت تلفن با تندی پشت سر همدیگر با کلمات اعتراض می کرد و دخترش را سرزنش می کرد گویا با بچه های او دعوا کرده بود و همدیگر را زده بودند.

مرد که حوصله این چیزها را نداشت با بی حوصلگی گفت: لطفا دوباره و آروم تکرار کنید که چی شده؟. زن با صدایی پر از خشم شروع به فر.ی.اد زدن کرد._دخترت رو آورده بودم پیش بچه هام که تنها نباشند ولی با بچه هام دعوا کرده و اون هارو زده آقای لمینز، من واقعا نمیتونم دفعه دیگه دخترتون نگه دارم الان هم میبرم خونتون بمونه. مرد که فرد دیگری جز خانم رندفیل در این مواقع نداشت واقعا ناراحت بود چرا که دیگر کسی نداشت دخترش را به او بسپارد. ناراحت و پشیمان از خانم رندفیل عذرخواهی کرد ولی او با خشم و بدون آنکه مجال خداحافظی بدهد، پس از عذرخواهی او تلفن را قطع کرد. تلفن را درون جیب کاپشنش قرار داد و کلافه دستی به سرش کشید. نمی دانست چگونه این دلخوری را حل کند. باید حتما به صورت حضوری نیز عذرخواهی و ناراحتی اش از این بابت را بیان می کرد.

پس از اتمام کارهایش با اتوبوس در ایستگاه نزدیک خیابانش پیاده شد و به سمت خانه حرکت کرد. قبل از رفتن به خانه، به خانه خانم رندفیل رفت و زنگ در را فشار داد. پس از چند ثانیه صدای خانم رندفیل بلند شد و آمدنش را اعلام کرد. پس از باز شدن در خانم رندفیل با دیدن مرد صورتش درهم فرو رفت و با سردی گفت:_بفرمایید آقای لمینز!. مرد گلویش صاف کرد و کمی سرش را خاراند و با لحنی پر از شرمندگی گفت:_واقعا بابت کاری که لیلی کرده متاسفم، اون بچه هست لطفا اون رو ببخشید یه اشتباهی کرده به هرحال بچه ها همشون اینجور اند و دعوا دارند. زن با لحنی تند و کوبنده گفت:_درسته بچه هست ولی نزدیک بود با مداد رنگی بچه ام کور بکنه اگر بچه ام چیزیش می شد شوهرم ول کن نمی شد تا وقتی پول بیمارستان نمی دادید؛ خدا رو باید شکر کنید که زود رسیدم اگر نه دخترتون به بچه ام آسیب می زد.

مرد دوباره عذرخواهی کرد و با تاسف بیان کرد._واقعا من متاسفم بابت این اتفاق و با لیلی حرف میزنم و سعی میکنم کاری کنم که دوباره این کار رو تکرار نکنه، اما ازتون خواهش می کنم که مراقب دخترم باشید تا برگردم چون خودتون بهتر می دانید که کسی نیست اون رو نگه داره. زن با سنجیدن بیچارگی مرد و درک کردن او دلش برایش سوخت و فرصتی دوباره به او داد. _بسیار خوب، باشه دوباره لیلی رو نگه میدارم اما انتظار دارم که دوباره این رفتار های خطرناک رو انجام نده. مرد که خوشحال بود دوباره حواسش به دخترش است زود قبول کرد. _باشه نمیزارم دیگه این کار زشت رو تکرار کنه ازتون ممنونم. زن با سردی سر تا پای مرد نگاه کوتاهی انداخت و چشمانش چرخاند و در را بست. مرد در دل خدا را شکر کرد و به سمت خانه اش رفت. پس از انداختن کلید درون در و باز کردن آن قبل از آنکه فرصت پیدا کند قدمی درون خانه بگذارد چیزی محکم بر سرش خورد و بر روی زمین افتاد.