نامه ای برای تو

عزیزترینم، هر بار که به یاد تو می‌افتم، قلبم پر از احساساتی می‌شود که نمی‌توانم به راحتی بیان کنم. تو مانند نوری در تاریکی زندگی‌ام هستی، نوری که هرگز خاموش نمی‌شود. اما گاهی اوقات، این نور به قدری درخشان است که نمی‌توانم به آن نزدیک شوم، زیرا می‌ترسم که این زیبایی را از دست بدهم.

یادآوری لحظاتی که در کنار هم بودیم، مانند یک فیلم در ذهنم تکرار می‌شود. صدای خنده‌ات، نگاه‌های عمیق‌مان و آن لحظات شیرین که در کنار هم گذراندیم، همه و همه در قلبم حک شده‌اند. اما حالا که دور از تو هستم، این یادها مانند زخم‌هایی عمیق در قلبم می‌مانند.

هر روزی که بدون تو می‌گذرد، مانند روزی بی‌معنا و بی‌نور است. گاهی اوقات، در تنهایی‌ام به آسمان نگاه می‌کنم و به ستاره‌ها فکر می‌کنم. آیا تو هم به من فکر می‌کنی؟ آیا در دل شب، وقتی که همه چیز ساکت است، یاد من به ذهنت می‌آید؟

عشق من به تو مانند دریا است، عمیق و بی‌پایان. اما گاهی اوقات، این دریا طوفانی می‌شود و احساس می‌کنم که در امواج آن غرق می‌شوم. من به تو نیاز دارم، به وجودت، به عشق‌ات. تو تنها کسی هستی که می‌توانی این زخم‌ها را التیام ببخشی و به قلبم آرامش بدهی.

اگر روزی به یاد من افتادی، بدان که من همیشه در قلبم تو را دارم. تو برای من بیشتر از یک عشق هستی؛ تو بهترین دوستم، همراهم و دلیل زنده بودنم هستی. امیدوارم روزی دوباره در کنار هم باشیم و بتوانیم عشق‌مان را به یکدیگر ابراز کنیم.

این را بدان من هیچوقت از دوست داشتنت پشیمان نشدم . با تمام عشق و دلتنگی کسی که برایت جان میدهد