زندگی جذاب من3

صدای میبل اونقدر بلند بود که دیپر از خواب پرید. دیپر نگاهی به ساعتش انداخت؛بعد با اب رودخانه دست و صورتش رو شست. بعد رفت سمت معما کده.

10 دیقه بعد موبایل میبل زنگ خورد. میبل: الو؟ دیپر: میبل کجایی من تو معما کده ام. بیاین خونه! میبل گوشی رو قطع کرد و دست پسیفیکا رو گرفت و با سرعت نور به معما کده رفت.

وقتی رسیدن معما کده دیپر دست میبل و گرفت و برد توی زیر شیروانی. دیپر: ای خواهرک مغز فندقی اخه ساعت هفت صبح پا میشن بیان تو جنگل داد و بیداد؟؟ میبل: خب نه... دیپر: خب الان چرا اینکارو کردی؟ میبل: منو پسیفیکا اومدیم دنبال تو... دیپر: ده اخه مگه دوازده سیزده ساله ایم میبل؟ بعدشم ذره ای به فکرتون نرسید که من میتونم تو اون کلبه هایی که عمو استن و عمو فورد درست کردن باشم؟؟ میبل: نه... دیپر: سن عقلیت همون در حد 12 سالگیت مونده.

پسیفیکا که دو جمله ی اخر دیپر و میبل رو شنیده بود داشت از خنده رودبر می شد. میبل و دیپر از اتاق بیرون رفتن ولی پسیفیکا قایم شد که اون دو تا رو بترسونه. وقتی دیپر و میبل رو دوتا پله ی اخر بودن پسیفیکا پرید بیرون و دیپر میبل رو ترسوند. دیپر دو تا پله ی اخر رو لیز خورد. میبل: دیپر خوبی؟ دیپر خوبم خوبــ.... پسیفیکا قبل از اینکه دیپر حرفشو تموم کنه گفت: دو تا جمله ی اخر شما دو تا رو شنیدم، میبل دیپر راس می گه سن عقلیت هنوز دوازده سالست. و چنان خندید که انگار یه فیل دلقک دیده(وی کلمه کم می اورد🌚)

دیپر گفت: پسیفیکا من داشتم با میبل شوخی می کردـ.... میبل: دیپر ساکت! میبل سعی می کرد به روی خودش نیاره اما داشت از سرش بخار بلند میشد. میبل گفت: حداقل من تو اون سن مردم و مسخره نمی کردم. پسیفیکا عصبانی شد و گفت: من عین احمقا چیپس به گوشم اویزون نمی کردم! و دعوا شروع شد. دیپر زیر لب گفت: دوباره نه...