اوساما دازای که بود ؟

اوسامو دازای، از سرشناس‌ترین و اثرگذارترین نویسندگان ژاپنی است بسیاری از نویسندگانی که اکنون بدل به نماد ادبیات و فرهنگ ژاپن شده‌اند، وامدار او هستند. دازای اوسامو در سال ۱۹۴۸ و در سن ۳۸ سالگی به علت خود.کشی از دنیا رفت.

همچنین شخصیتی به همین نام ، در "انیمه ژاپنی سگ های ولگرد بانگو" وجود دارد که از اوسامو دازای، الهام گیری شده است.

دازای از جمله نویسندگان جهان وطنی است و نگاهی مدرن‌تر نسبت به بقیه نویسندگان معاصر ژاپن دارد معدنی پور گفت: البته موضع دازای نسبت به مارکسیسم انتقادی است اما به هر حال همانقدر که دغدغه خیام را دارد، به مارکس هم فکر می‌کند و نگاهش به هیچ عوان ژاپنی صرف نیست. در فرهنگ ژاپن درخت گیلاس و شکوفه‌های گیلاس اهمیتی بسیاری دارد و ژاپنی‌ها آن را به نام ساکورا می‌خوانند و آثار زیادی حول آن خلق شده است. دازای در «نه آدمی» هم به شکوفه‌های گیلاس می‌پردازد اما نگاهش به این مفهوم اصلاً نوستالژیک و شاعرانه نیست.

زوال بشری تأثیرگذارترین کتاب دازای است. در نظرسنجی‌ای که بین دانشجویان دانشگاه‌های ژاپن انجام شد، زوال بشری جزو نُه کتاب تأثیرگذار بر زندگی آنها انتخاب شد. قدرت‌الله ذاکری در یادداشت خود بر زوال بشری می‌نویسد: «زوال بشری داستانی اعتراف‌گونه از زندگی خودِ دازای است، نویسنده‌ای که زندگی پُرآشوبی داشت و پرداخت اعتراف‌گونه و صادقانۀ زندگی، شاخصۀ آثارش شد. نویسنده‌ای از مردمان ساده و صادق آئوموری که در برخورد با لایه‌های عمیق واقعیت جامعۀ شهری، قلمش تلخ می‌شود، آن‌قدر تلخ که در چهل سال زندگی کوتاهش، شش‌بار به‌سوی مرگِ خودخواسته کشانده می‌شود.»

از دیگر کتاب های او می‌شود به "نه آدمی" اشاره کرد که به گونه ی داستان زندگی خود نویسنده هست و در آن از سختی ها زندگی خویش و از خود.کشی های خویش صحبت می‌کند

شایو» رمانی درباره‌ی افول است. زندگی و هر آنچه رنگی از زندگی دارد همواره آمیخته به فراز و فرود است. از این حکم طبیعت گریزی نیست و ناگزیر هر دوره را پایانی است: حتی دوران امپراتوری و دوران جلال و جبروت. ژاپن که برای خود شأن و منزلتی داشت، پس از جنگ جهانی دوم از عرش به فرش کشیده شد. رمان «شایو» راوی بخشی از این افول است. این رمان ماجرای خانواده‌ای از طبقه‌ی اشراف را روایت می کند که به دلایلی، از جمله بحران هویت اجتماعی و چشیدن طعم شکست در جنگ، مانند بسیاری دیگر از مردم این سرزمین به بیچارگی افتاده است. راوی دختر خانواده است. پدرش مرده و برادرش به جنگ رفته و مدت‌هاست که خانواده از او بی خبر است. او به تنهایی از مادر مریض احوالش نگهداری می‌کند.

و در پایان ما در پشت جلد کتاب "نه آدمی" جمله ای می‌بینیم که می‌گوید : دیگر نه شاد بودم نه ناشاد. این نیز بگذرد. این تنها عبارتی است که در دوزخ آدمیان به درستی آن رسیده ام. این نیز بگذرد