تنهایی پرهیاهو .

فقط خورشید حق دارد که لکه داشته باشد ... -یوهان ولفگانگ گوته

یک کارگر پرس به اسم آقای هانتا در این کتاب به تک گویی می پردازد. او در زیر زمین مرطوبی که انبار کاغذ باطله است روزگار می‌گذراند. کارش خمیر کردن کتاب هایی است که از سوی اداره‌ی‌سانسور به آن جا می آورند. آقای هانتا با خواندن این کتاب ها دنیا را به گونه ای دیگر می بیند. او چنان دانش عمیقی از این کتاب ها به دست می آورد که دیگر خودش هم نمی داند کدام افکار ساخته و پرداخته ذهن خودش است و کدام یک از میان کتاب ها بیرون آمده است.

او به نوعی به ناجی کتاب ها تبدیل می شود. کتاب های بسیاری را نجات می دهد و به خانه خودش می آورد ولی زمانی یک دستگاه پرس اتوماتیک جدید به محل کار او می آید. با وارد شدن این دستگاه شغل آقای هانتا عملا بیهوده می شود و این همان جاست که او باید تصمیم بگیرد چکار کند..

بخشی از متن کتاب : سبویی هستم پر از آب زندگانی و مردگانی؛ که کافی است کمی به یک سو خم شوم تا از من سیل افکار زیبا جاری شود.

نه، آسمان عاطفه ندارد، ولی احتمالا چیزی بالاتر از آسمان وجود دارد که عشق و شفقت است، چیزی که من مدتهاست آن را از یاد برده ام.

سرنوشت من عذر خواستن از همه بود. من حتی از خودم هم به خاطر آنچه بودم، به خاطر طبیعت گریزناپذیرم، تقاضای بخشش دارم.

نویسنده : بهومیل هرابال - مارس ۱۹۱۴ برنو، جمهوری چک - ۳ فوریه ۱۹۹۷ پراگ . هرابال به یقین بزرگترین نویسنده ای است که امروز در چک داریم . -میلان کوندرا