جایی وسط هیچ کجاp1

دیپر: الان سه ساله که از تابستون رویاییم میگذره اما تابستان های بعدیم کاملا متفاوت بود دیگه مارو به گرویتی فالز نفرستادن هر سالم یه بهونه آره الان چهار ماه به تولد شانزده سالگی من و میبل مونده مامان دیپر: بچه ها بیاین باهاتون حرف های مهمی رو دارم. چند دقیقه بعد.. مامان: بچه ها امسال منو پدرتون به یه سفر کاری میریم پس تابستون میرین گرویتی فالز. چشای منو میبل به اندازه خورشید برق زد

یک ماه بعد در ترمینال دیپر: بعد از خدحاظی با مامان و بابا با میبل سوار اتوبوس شدیم و بعد حدود چهار ساعت به گرویتی فالز رسیدیم رفتیم سمت معما کده.. بعد سلام احوال پرسی رفتم اتاق زیر شیروونی و رو تخت ولو شدم سعی کردم بخوابم و بعد ده دقیقه به خواب رفتم بیل: سلام عروسک تو یچیزی رو داری که باید بهم پسش بدی(تصویر ها بیل از جلوی چشم دیپر رد میشد) که یتو همه چیز متوقف شد همون لحظه ای که فکر کردم همه چیز تموم شده....

بیل فریاد زنان گفت: قدرتمووووووو پسسسسس بدههههه پاینز. از خواب پریدم ساعت سه صب بود تا صب خوابم نبرد یعنی چی قدرتمو پس بده؟ مگه قدرتش دست منه؟ اصن چرا دست من؟ اصن مگه بیل زندست؟ سوال های بی شمار ذهنمو مشغول کرده یهو به خودم اومدم دیدم رو هوا معلقم..... این داستان ادامه دارد to be continued

اصن این همه متن سابقه داشت؟ یه توضیح الان داستای من به سه خط داستانی: 1دریاچه تنهایی_2کیل سایفر و خاطره فراموش نشدنی_3جایی وسط هیچ کجا تقسیم شده بعد داستانای بعدی که مینویسم همه با خط داستانی کیل سایفرن یا آیندشن یا گذشتش