رمان جنون پارت ۲۳

رهام" چه خبر بود اینجا... روبه روی پرستار وایستادم و با اعصبانیت غریدم _اقای دکتر مرادی رو پِیج کنید لطفا! +ایشون درحال پذیرش بیمارن منتظر بمونید تا بیان.. _کارم فوریه خانم! +خیلی خب‌‌..منتظر باشید.. عسلو روی صندلی نشوندم و دستمو لابه لای موهام فرو بردم چشمامو محکم روی هم فشردم.. پرستار دکتر رو پیج کرد... روی صندلی کنار عسل نشستم.. تو فکر بود و مظلوم به صندلی تکیه داده بود..انگار خسته شده بود و خوابش میومد... _عسل عمو؟ بدون حرفی مظلومانه نگاهی بهم کرد... بغلش کردم و بوسه ای روی پیشونیش کاشتم‌‌.. _دلت برا بابا امیر تنگ شده؟ +اله _دورت بگردم..الان میریم پیشش یکم دیگه میریم.. با دیدن دکتر از روی صندلی بلند شدم و قدمامو تند کردم سمتش... اخمام توهم گره خورده بود و اعصبی بودم‌.. بدون هیچ سلامی لب زدم‌‌ _چرا امیر ممنوع الملاقاته؟؟؟! +اروم باشید توضیح میدم.. _نمیتونم آروم باشم..چجوری اروم باشم؟؟داداشم بی جون روی تخت بیمارستانه...اونوقت شما نمیزارید حتی وقتی بیهوشه نبینمش؟؟؟ +اقای هادیان..لطفا بشینید حتما کارم دلیلی داره.. اعصبی روی صندلی نشستم و منتظر موندم تا دکتر حرف بزنه.. +راستش امروز ضربان قلبه اقای مقاره کمتر و کمتر شد بخاطر شوکی که محیط بهش وارد کرد..نزدیک بود از دستش بدیم.. خدا خیلی رحم کرد..با دوز بالای داروها و دستگاه دوباره تونستیم ضربان قلبشو برگردونیم.. _چی..چ..چرا چرا من خبر نداشتم...برای چی... +دوتا خانم بالای سرش شروع کردن به جر و بحث...صداشون کله بیمارستانو برداشته بود..بخاطر همینم بیمار تو شک محیطی قرار گرفت... _دوتا خانم؟..کیا بودن؟؟ +نمیدونم.. _تصمیمی که گرفتین درست بگو..ببخشید اگه تند رفتم..نگران بودم نگرانه برادرم.. +برادرت خوب میشه پسرم..امیدوار باش.. دکتر بلند شد روی شونم زدو رفت... به عسل نگاهی کردم‌مظلومانه خیره به انگشتاش بود و باهاشون بازی میکرد...

شیوا" از سرجام بلند شدم و صورتمو شستم..لباسامو عوض کردم و کیفمو از روی میز چنگ زدم... امروز مرخص شده بودم‌.‌.. نمیدونستم باید چیکار کنم.. یه دلم میگفت باید برگردم پیشه رهام و دوباره اون عشقی که تو دلمه بهش ببخشم... ولی اگه زنده نمونم چی... زندگیه رهام چی میشه... یه تاکسی گرفتم و سمته پارکی که یبار با رهام رفته بودم راه افتادم... روی نیمکت گذاشتم.‌‌ آب معدنی که خریده بودم باز کردم و سر کشیدم... سرمو بالا بردم و چشمامو بستم.. میخواستم تمرکز کنم و آرامش بگیرم... همه ی کمکای رهام...دوست داشتنش...همه چی همه ی خاطراتمون..جلوی چشمم بود... جوری که رهام نگام میکرد..صدام میزد..وقتی صدای ضربان قلبشو میشنیدم... همش متفاوت بود.. قلبم دوست داشتنشو باور کرده بود...از صفحه ی گوشی به خودم نگاهی کردم... چقدر شکسته شده بودم...صورتم رنگ و رویی نداشت... خیلی بی حس بودم و انگار یه مُرده بودم که فقط جسمش زنده بود... زیبا" کلافه ناهار عسلو دادم و سپردمش دسته آذر‌.. یه دلتنگی بغض عجیبی تو وجودم شکل گرفته بود... وقتی که از امیر جدا شده بودم هیچوقت اینطور حس نداشتم... نمیدونم... شاید چون تو هوایی که من نفس میکشم نفس نمیکشه انقدر دیوانه وار دلتنگشم... نمیتونستم طاقت بیارم...امیر ممنوع الملاقات شده بود و محال ممکنه بزارن که ببینمش... انقدر کلافه و خسته بودم که نمیفهمیدم چیکار میکنم‌.. لباسمو پوشیدم دسته عسلو گرفتم و سمته بیمارستان راه افتادم... ................................ توی راهرو بودم که با رهام مواجه شدم... با عسل روی صندلی نشسته بودن و انگار منتظر بودن... با دیدن من اخماش توی هم فرو رفت... سره جام خشکم زد و دست تو دست عسل همونجا ایستادم... رهام بلند شد و اومد سمتم... دسته عسل دختره امیرو گرفته بود و با اعصبانیت سمتمون میومد... +عسل..ببین این همون عسلیه که میگفتی.. دسته هردوشونو گرفت و روی صندلی نشوندشون.. با دستش اشاره کرد که بریم حیاط... روبه عسل کردم و گفتم _همینجا بمونید جایی نرید تا بیام مامانی..

_زیبا..بیا اینجا... +بله چیزی شده؟؟ همون موقع بود که دستشو بلند کرد و محکم توی صورتم کوبوند... از شدت فشار و محکمی صورتم به سمته مخالف متمایل شد... دستمو روی لبم که زخم شده بود گذاشتم و بُهت زده تو چشمای پر از خشم رهام نگاهی کردم... _چته؟؟ ها؟؟ اعصبانیتتم سر من خالی میکنی؟؟ +زیبا..منو ببین...دیروز اینجا چه خبر بود؟؟ _چی..یعنی چی چه خبر بود؟؟ +گفتم چه غلطی میکردین دیروز؟؟ چرا ضربان قلب امیر بالا رفت؟؟ ها میفهمی داداشم داشت میمرد.. سرمو انداختم پایین و بغضمو قورت دادم... با حالت نگرانی نگاهی به رهام انداختم و با بغضی که تو صدام بود آروم گفتم.. _من بی تقصیرم..اون دختره..دخترعموی امیر.. تقصیر اون شد..با دیدن من کنترلشو از دست داد و داد و بیداد کرد... +حق ندارید هیشکدومتون امیرو ببینید...حتی یه ثانیه هم دیگه اجازه نمیدم... _رهام..وایستا خواهش میکنم.. بدون توجه به من با سرعت رفت سمته اتاق... دویدم سمتش و آستینشو کشیدم که توقف کرد.. _رهام...بزار. برای اخرین بار امیرو ببینم..قول میدم فقط برای اخرین بار..‌ سکوت کرد...اعصبانیت رو از قرمزی چشماش میشد فهمید... اشک تو چشمام جمع شد بود..چشماشو روی هم فشرد و با صدای بم دارش لب زد.. +اگه چیزیش بشه....خون جلوی چشمامو که بگیره..هوف.. روی صندلی کناره بچه ها نشست... خوشحال شدم..شاید این اخرین فرصتی بود که میتونستم با امیر حرف بزنم.. وارد اتاق شدم و بالای سرش وایستادم... بی صدا اشک ریختم.... آروم نشستم روی صندلی ای که کنارش بود اشکامو با دستام پس زدم.. لبی تر کردم و گفتم.. _امیر..وقتی که نیستی حس میکنم مردم..با یه مرده ای فقط جسمش زندست فرقی نمیکنم.. این عشق نیست.. جنونه..دچارم به تو... کاش برگردی سمت من ، نگاهت کنم! دلم برای چشم هایت، تنگ شده! بی تاب توام! بگو که دوستم داری! مانند آن گنجشک جا مانده می لرزم! ایوان، جای من نیست! مرا در آغوش بگیر! بال هایم گرم می شوند کمی تو باشی، که بد نمی شود! این پرنده لانه اش را گم کرده! بگذار در چشم هایت آشیان کنم ... اگه یک روز خواستی گریه کنی؛ منو صدا بزن. قول نمیدم که بخندونمت ولی میتونم باهات گریه کنم. اگه یک روز خواستی فرار کنی؛ واسه اینکه منو صدا بزنی اصلاً درنگ نکن. قول نمیدم که ازت بخوام بمونی، ولی میتونیم باهم فرار کنیم. اگه یک روز نمی خواستی با کسی حرف بزنی، منو صدا بزن تا باهم سکوت کنیم. بیدار شو...بیدارشو تا روحم برگرده..قسم به عشقمون...

زیبا" کلافه دستمو تکیه گاه سرم قرار دادم و بی صدا اشک ریختم.. از سرجام بلند شدم و برای اخرین بار نا امید به چهره ی به خواب رفته امیر ذل زدم.. از ته دلم التماسش میکردم که چشاشو باز کنه.. حداقل برای یه لحظه..فقط یه ثانیه.. نا امید چشممو ازش گرفتم...حس کردم انگشتای دستش تکون خورد... با هیجان و استرسه زیاد رفتم نزدیکش.. سریع اشکامو پس زدم.. هی حرکات انگشتش بیشتر میشد.. انقدر خوش حال بودم که زبونم بند اومده بود.. وقتی که دیدم چشماش تکون میخوره..یه ذوق یه حال عجیبی داشتم که تو کل عمرم تابحال این شادی از عمق وجودمو تجربه نکزده بودم.. دویدم بیرون و بلند اسمه یکی از دکترارو داد زدم.. سریع برگشتم دیدم امیر تلاش میکنه چشمامشو باز کنه و انگشتای دستاشو تکون میده.. از عمق وجودم صداش زدم.. خدایا..دیگه هیچی ازت نمیخوام..فقط امیرمو میخواستم ازت.. رهام" با صدای فریاد زیبا سریع از سرجام پاشدم جوری رفتم که نفهمیدم کی رسیدم دره اتاق امیر... بالای سرش پر از دکتر بود.. سراسیمه سمته زیبا رفتم و نفس زنان گفتم _زیبا..زیبا..چی..چیشده؟ با صداش که خوشحالی از توش میومد و با چشماش که انگار اشک شوق بود گفت +ا..امیر..بهو..بهوش اومد..رهام.. برای لحظه ای حس کردم کل دنیا متوقف شده.. میدونستم.. تو شک بودم و با همون حالت نشستم روب صندلی کناره زیبا.. نتونستم مقاومت کنم و یه اشک از گوشه چشمم چکید.. اشک شوق بود..بلاخره داداشم برگشت..برگشت پیشمون‌‌..خدایا شکرت..هزارمرتبه شکرت.. از سرجام پاشدم و بی وقفه قدم میزدم و لبخند بزرگی روی لبم نقش بسته بود.. ولی از طرفی وقتی شیوا یادم میفتاد..لبخند روی لبم محو میشد... دکترا از اتاق بیرون اومدن و با عجله رفتیم سمتشون.. _اقای دکتر..حالش چطوره؟؟ حاله داداشم خوبه؟؟بهوش اومده؟؟ +اروم باشید اقای هادیان..بله خوشبختانه از خواب مصنوعی بیرون اومده و الان تو حال طبیعیشه... مسکن تزریق کردیم تا فردا بهوش میاد..انشالله مشکل دیگه ای پیش نمیاد.. تبریک میگم بهتون..

نفسی از سر اسودگی کشیدم..داشتم خفه میشدم... احساس ارامش داشتم..با برگشتن امیر ارامش بهم برگشت.. به بقیه بچه ها خبر دادم و پدر و مادر امیر سریع خودشونو رسوندن..سمته زیبا رفتم.. با دیدن من از سرجاش بلند شد و کیفشو برداشت.. _راستش.. +میدونم باید برم..پدر و مادر امیر از من متنفرن.. سرمو انداختم پایین و از کنارم رد شد.. صدایی کلفت کردم و با جدیت گفتم.. _مرخص شو بهت خبر میدم! برگشت و نگاهی بهم کرد... سری تکون داد و دست عسلو گرفتو رفت... سمته خاله ملیحه رفتم و عسلو سپردم بهش.. خواستم برم خونه یه دوشی بگیرم مثل جنگلیا شدم.. حداقل امیر راهم بده تو اتاق.. خنده ی ملیحی رو لبم اومد و سمته خونه راه افتادم... شیوا" یه حسی تو دلم بود..یه حسه عجیب..که همش منو میکشوند سمته رهام.. توی تاکسی بودم..انقدر غرق فکر بودم که نفهمیدم کی رسیدم دمه در خونه ی رهام.. به خونه خیره بودم که یهویی ماشین رهام روبروی پارکینگ ظاهر شد.. سرمو گرفتم پایین تا معلوم نشم.. خیلی خوشحال بود و با عجله ماشینو پارک کرد و وارده خونه شد.. یعنی چی شده که رهام انقدر خوشحاله.. شا‌..شاید بهوش اومده.. نفس عمیق کشیدم..تصمیمم قطعی بود و میخواستم برگردم.. تو این مدت کلی فکر کردم.. رهام بی گناه بود..حق داشت...اون نمیدونست..عشق رهام به من ثابت شده... پوله تاکسیو حساب کردم و روبروی در وایستادم.. پاهام میلرزید.. دو قدم برداشتم و نفس عمیق کشیدم.. دستای لرزونمو سمته ایفون بردم و دکمه ایفونو فشردم.. از کنار ایفون رفتم کنار....در باز شدم و وارد شدم..

بای کیوتا ناظر عزیز لطفا منتشر کن