شمع‌من؛我的蜡烛

شمـع مـن، درسـته ک تـو مـیسوزی، اش‍ـک مـیریزی و آب مـیشی؛ ولـی ایـن دلـیل نـمیشـه ک از اعـتماد پـروانـه‌ت، کسـی ک بـی‌مهـابا و بـدون تـرس دورت مـیگـرده سـواستـفاده بکـنی…!

درسـته ک مـن پـروانتـم، دورت مـیگـردم و بخـاطر نـور و گـرمات صـدمه مـیبینـم، از بـین مـیرم؛ ولـی یـاد گـرفتم ک دور هـر شمـعی نـگـردم، چـون ی روزی بـال‌هـای نـازکـم رو خـشک مـیکنـی و پـروانـه‌ی بـی‌جـونت ک ی روزی منـبع نـورش ب‍ـودی رو مـیذاری لـای کـتاب…!

پـس ازت‍ـ دور مـیشم، فاص‍ـله مـیگیرم و بـا بغـض ب تـو، شـمعی ک دیگـه آتـیشش خـاموش شـده و اشـک نـمیـریزه، بـا دسـته‌ای از پـروانه‌هـای رنـگارنـگ بـالای سـرت ک الـان جـای خـالی مـن، پـروانه‌ی سـرد و مشـکی‌ت رو پـر کـردن، نگـاه میکـنم…

شمـع مـن، صـورت تـو بـرای مـن نـورانی‌تـر از خـورشید بـود؛ امـیدوارم بـا پـروانه‌هـای جـدیدت، بـتونـم از دور لـبخنـد رو روی لبـات ببـینم؛ _پـروانـه‌ی‌مـشکـی‌ت…((: