قسمتای‌قشنگ‌کتاب‌کافکادرکرانه

گاهی‌اوقات‌سرنوشت‌همانندیک‌طوفان‌شن‌کوچک‌است‌که‌مدام‌مسیرش‌راتغییرمی‌دهد،تومسیرت‌راعوض‌می‌کنی‌ولی‌طوفان‌تورادنبال‌می‌کند.دوباره‌تومی‌چرخی‌که‌مسیرت‌راتغییربدهی‌اماطوفان‌مسیرش‌راباتوتنظیم‌می‌کند.بارهاوبارهااین‌بازی‌مثل‌رقص‌شوم‌مرگ‌تاقبل‌ازسپیده‌صبح‌تکرارمی‌شود.چرا؟چون‌این‌طوفان‌چیزی‌نیست‌که‌ازدوردست‌هابوزدوکاری‌به‌کارتونداشته‌باشد،این‌طوفان‌خودتوهستی‌وچیزی‌که‌دردرون‌تواست،...

من‌آن‌قدرقوی‌هستم‌که‌شایدبتوانم‌پدرم‌راب‍*ک‍*شم‌ویاخاطره‌ی‌مادرم‌راازحافظه‌ام‌پاک‌کنم.اماهیچ‌راهی‌برای‌ازمیان‌بردن‌DNAوجودندارد،برای‌ازبین‌بردن‌این‌بایدخودم‌رانابودکنم.این‌یک‌پدیده‌ی‌شوم‌است.

درپایان‌،اوبالشی‌خیس‌رابه‌جامی‌گذارد.اوآن‌رابااشک‌هایش‌خیس‌کرده‌است.بادستانتان‌گرمارالمس‌می‌کنیدوبه‌آسمان‌بیرون‌که‌به‌تدریج‌درحال‌روشن‌شدن‌است‌نگاه‌می‌کنید. دردوردست‌هاکلاغی‌غارغارمی‌کندوزمین‌به‌ارامی‌می‌مچرخد.اماماورای‌آن‌جزئیاتی‌ازحقیقت،رویاهایی‌وجوددارندکه‌همه‌درآن‌رویاهازندگی‌می‌کنند.

این‌هاهمه‌تصوراست.مسئولیت‌ماباتصورقدرت‌آغازمی‌شود.همان‌طورکه‌ییتس‌می‌گوید:مسئولیت‌هاباتخیلات‌اغازمی‌شوند.وقتی‌تخیلات‌راکناربگذارید،هیچ‌قدرتی‌برای‌تصورنداریدوهیچ‌مسئولیتی‌به‌میان‌نمی‌آید.

باتمام‌لذت‌چشمانم‌رابستم‌وهمان‌طورکه‌قطرات‌درشت‌باران‌محکم‌برگونه‌هاوبدنم‌می‌خورد،کلمات‌بی‌معنی‌رافریادمی‌زدم،دردرنج‌آوری‌مثل‌شناخت‌مذهبی‌یاچیزی‌شبیه‌به‌آن‌راداشتم.همراه‌بااین‌حس‌رنج،احساس‌نزدیکی‌وصمیمیت‌داشتم،احساس‌می‌کردم‌برای‌اولین‌بار،دنیابامن‌رفتارعادلانه‌ای‌داشته‌است.

من‌مثل‌همه‌ی‌افراددیگردغدغه‌ی‌عدالت‌وبرابری‌دارم.اماازافرادی‌که‌هیچ‌اعتقادی‌ندارندمتنفرم.این‌افرادجای‌خالی‌احساسات‌شان‌راباتکه‌های‌پوشالی‌بی‌اساس‌پرمی‌کنندونمی‌دانند‌وآگاهی‌ندارندکه‌چه‌کاری‌راانجام‌می‌دهند.این‌هامردم‌سنگدلی‌هستندکه‌کلماتی‌پوچ‌به‌سمت‌شماپرتاب‌می‌کنندوسعی‌دارندشمارامجبوربه‌انجام‌کاری‌کنندکه‌نمی‌خواهید.

همان‌پسری‌که‌اسمش‌کرواست‌وهردوی‌مانمی‌توانیم‌آزادباشیم،مادرگردبادگیرافتاده‌ایم‌که‌مارابه‌بیرون‌اززمان‌می‌کشاند.هردوی‌ماتوسط‌صاعقه‌مورداصابت‌قرارگرفته‌ایم،امااین‌نوع‌صاعقه‌رانمی‌توانیدببینیدیابشنوید.

خانم‌سائکی‌گفت:"یک‌مثال‌این‌است‌که‌به‌نقاشی‌نگاه‌کنی"،دقیقامثل‌کاری‌که‌من‌می‌کردم.دانه‌های‌سفیدرنگ‌شن‌درمیان‌انگشتان‌ظریف‌آن‌دخترسرمیپخوردند.موج‌هابه‌آرامی‌به‌سطح‌ساحل‌می‌کوبیدند.آن‌موج‌هابلندمی‌شدندومی‌افتادندودرهم‌می‌شکستندواین‌کاررامدام‌تکرارمی‌کردندوهوشیاری‌من‌درراهروی‌تاریک‌وغمگینی‌محومی‌شد.