پیش به سوی بهشت p2

زن چادری را از خانه بیرون بردم‌‌.تا دم در پارکینگ بدرقه اش کردم،نمیدانم چرا ولی حس خوبی نسبت به او داشتم،انگار فرشته ی نجاتِ من بود! به خانه بازگشتم.باران بند آمده بود؛ابر های تیره و تار رفته بودند و آسمان صاف صاف شده بود،با اینکه خودم فکر میکنم اصلا آدمِ شاد و مشتاقی نیستم اما نتوانستم تحمل کنم،حس کردم من خودم دارم با دست خودم اف.س&رده می شوم.بلند گفتم:چه هوای دل انگیزی!

از آن روز به بعد زندگی من نه خوب،ولی بهتر شده بود.دیگر آن قدر اف^سر.ده و غ&/رغرو نبودم....اما با همه ی این ها،زندگی ام چیزی کم داشت...چیزِ مهمی کم داشت.... جالب اینجاست میدانستم چیزی کم دارم،اما نمیدانستم چی!!حتما بخاطر این است که تا کنون توجه زیادی به زندگی نداشته ام.

همه چیز خیلی خوب پیش می رفت.اعصاب و روانم بهتر شده بود،پول کم نداشتم که بخواهم دوباره د*#&&ز-دی کنم،خلاصه آرامش به زندگی ام برگشته بود. روزی از روزها،کنار پنجره ی اتاقم نشسته بودم و کمی چای می خوردم.با اینکه خانه و اتاق بزرگی ندارم،اما هرچه بامش بیش،برفش بیشتر!خلاصه‌....در حین نوشیدنِ چای،یاد آن خانم چادری افتاده بودم‌‌‌.و همینطور یاد جمله ای که گفته بود:"دعا می کنم امام حسین یارِت باشه!"همش توی ذهنم میچرخید.با خودم گفتم نکند از امام حسین است؟اما بعد یک س.ی*/لی به ص&$ورتِ خود ز.دم و گفتم: چِ.ت شده؟(ناظر منتشر کن پلیییززز)

روز آمد،روز رفت،هفته آمد،هفته آمد،هفته رفت!حس می کردم اشتیاقم به همان کمبودِ مهم بیشتر می شده...سعی کردم یک متن که بیشتر شبیه لیست است برای خودم بنویسم.یک لیست از کمبود هایم تا ببینم آن چیزی که ناخودآگاه من از تمامِ وجودم میخواهد چیست؟!؟

اینم از پارت دوم🌹لایک یادتون نره 😊😉لطفا نظرتون رو توی کامنت ها بنویسید‌. از ناظری که این تست رو بررسی کرده صمیمانه ممنونم😍😘

خداحافظ تا یه تست دیگه😉😊😘🙂☺