جادوییp9

یک سال بعد..‌. چهار زانو نشستم، سه تا دفتر و دو تا مدادم رو روبروم مرتب کردم(کلا قدیمی طور تصور کنید) دِرک اومد جلوم وایساد، درک: اوه اوه، ببین کی اینجاست😂عصبی نگاهش کردم و یاد سال پیش افتادم. اولین روزِ کلاس اول...سرم رو پایین انداخته بودم و داشتم میرفتم که یه گوشه بشینم، یهو یه پا دیدم که دراز شد جلوم و. شیرین: آخخخ. افتادم و دفترام پخش شدن روی زمین، سریع پاشدم و جمعشون کردم، همونطور که سرم پایین بود خیلی آروم گفتم. شیرین: ببخشید. و داشتم میرفتم که. _:نشنیدم؟

برگشتم، همون پسره بود که پاش رو دراز کرد جلوم بود، بهش نمیخورد کلاس اولی باشه احتمالا بزرگتر بود. _:پام رو لگد کردی؟! باید ازم معذرت بخوای! شیرین: همچنین کاری نمیکنم. استاد اومد _:میدونم باهات چیکار کنم!  سریع رفتم یجا نشستم، پسره اومد و بالا سرم وایساد،-: این دختره جای من نشسته!! همونطور نگاهش کردم‌. شیرین:کی جاهارو مشخص کرده؟ _:من!پاشو. استاد حرفش رو ادامه داد. استاد:اون یه کلاس سومی عه و همیشه همینجا میشینه،(چون جمعیتشون پایینه نمیتونن برای هر پایه کلاس جدا بزنن و همه کلاسا باهمن)

ناچار بلند شدم و نگاه کردم، کلا ده ردیف نشسته شده بود، و توی هر ردیف دو نفر، فقط یه جا بود. ردیف اول، درست کنار همین پسره. مجبور بودم بشینم. پوفی کشیدم، انگار همجا باید یکی باشه که حرصم رو در بیاره. استاد: خب بهتره اول خودمون رو معرفی کنیم نه؟ نوبتی از آخر شروع کردن، اسم، پایه و اینکه فرزند کی هستن. قصر اونقدر بزرگ بود که خیلی هاشون رو نمیشناختم. نوبت به اون پسر رسید و بلند شد، _:دِرک هستم،کلاس سومی و پسر استاد. پس اسمش درکه؟! حالا نوبت من بود، بلند شدم.

شیرین: من شیرینم، کلاس اولی، دختر وزیر اعظم. استاد:خب بچها، اگه مشکلی نیست بریم یه معرفی کوچیک از هر کتابتون. درک: بابا؟ استاد:بهتر نیست اینجا منو بابا صدا نکنی درک؟ درک:بله استاد! وزرا رتبه بندی داشتن، به ترتیب وزیر اعظم، وزیر اول،وزیر دوم و وزیر سوم.  و من از بین بیست تا بچه فقط دختر وزیر دوم رو میشناختم. اولین باره که بدون ویکتوریا میرم جایی. با نبودش چقدر تنهام، اینجا که کسی بهم اهمیت نمیده میفهمم چقدر بهم اهمیت میداد و چه حس شیرینی بود، من باهاش بودم تا از احترامش گیرم بیاد ولی اون واقعا منو دوست خودش میدونست..‌.