بهترين داستان (پارت3)

روزها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت. فرشتگان سراغش را از خدا گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت : “ می آید، من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می دارد

و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست ” فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود :

وخدا لب به سخن گشود : “ با من بگو از آنچه سنگینی سینه توست ” گنجشک گفت : لانه کوچکی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام.

تو همان را هم از من گرفتی. این توفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی از لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود و سنگینی بغضی که راه بر کلامش بست.

سکوتی در عرش طنین انداز شد .فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خدا گفت : “ ماری در راه لانه ات بود. خواب بودی. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند.

آنگاه تو از کمین مار پر گشودی ” گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود … خدا گفت : “ و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام بر خاستی ”

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد .