زندگی دوباره همراه بلک پینک

باورم نمیشد،،،،،۱۶ سالم بود و مامان بابام بالاخره قبول کردن بریم کره،،،،،،وقتی علاقه ی شدید منو به بلک پینک دیدن بیلیط گرفتن،،،، خلاصع بعد از ظهر سوار هوا پیما شدیم و حرکت کردیم،،،،، چن دیقه که گذشت ماسک های اکسیژن اومدن پایین،،، با بلند گو گفتن :مسافران گرامی مشکل فنی برای هواپیما اتفاق افتاده و درحال سقوط هستیم،،،،، چن دیقح بعدشم گفتن داریم به کوه سقوط میکنیمح،، خیییییییلی ترسیده بودم،،،همه جیغ میکشیدن و چمدوناشونو باز میکردن و وسایل های مهمشونو بر میداشتن،،،،،،،،، خلاصه که منم سفت چسبیده بودم به صندلی ،،، تو ذهنم از خدا سلامتی مردمو خواستم با اینکه نمدونسم زنده میمونیم یا نه..............

خب...من یه رمان خونده بودم که اول رمانم یکم شبیه اون رمانس ،،،، ولی رمانم در ادامه فرق داره.....

اسلاید اضافه.....😶😐

چالش :«رمانو ادامه بدم یا ندم¿?»::)

تو کامنتا بگوووووو💖

کامنتتتتتت یادتتتتتت نرهههههه کامنت:فالو باباییییییی