روز های دوشواری ۱۱

چه بگویم آخر😐☝🏻 دستار اول: یه شعر بخون من: باشه بابا😐☝🏻 من در تو گریزان شدن آن از فتنه خویش من آن توأم مرا به من باز مده بیاید تو نتیجه بهتون میگم عکس پارت کیه ☝🏻

«ساعت ۱۲ ظهر جنگل بلوط» صدای رزیتا باعث جلب توجه آنها شد : «میگم بچه‌ها گشنتون نیست؟ بیاید ناهار بخوریم دیگه.» جسیکا: چرا من تقریبا گشنمه . به نظرتون کجا بشینیم گلابی ها؟

لیسا: اولن گلابی خودتی دوما آره منم گشنمه جک به یک تنه درخت که از ارتفاع کوتاهش معلوم بود بریده شده و جلوی آن یک تخته سنگ بزرگ بود ، اشاره کرد و گفت: بیاید بریم اونجا. جسیکا و رزیتا و لیسا روی تخته سنگ و جک روی تنه درخت نشست.

پس از خوردن ناهار و جمع کردن وسایلشان ، جسیکا به قطب نمای خود که نشان میداد ، باید به سمت چپ پیچیده و سپس مستقیم حرکت کنند ، نگاهی انداخت و گفت: جوجه اردک های گرامی ، به سمت چپ بعدشم مستقیم .

همانطور که به راهی که جسیکا گفته بود میرفتند، جک برای تلافی لقب دادن جسیکا به آنها گفت: بله بله خانم سیب زمینی درست می فرمایید. رزیتا: آفرین جک خوشم اومد. لیسا: خدا خیرت بده جک.

جسیکا که بین آن سه تا راه می‌رفت ، همزمان با یک دست پس گردنی ای نثار آلیا و با دست دیگر یک پس گردنی نثار جک کرد و با پایش هم محکم به شکم لیسا زد و گفت: من بین شما سه تا دیوونه چیکار کنم آخه ، خدایا خودت منو نجا...

که حرفش با دیدن طنابی که چند سانتی متر با پایش فاصله داشت نصفه ماند و ناخودآگاه دستانش را باز کرد و جلوی جک و رزیتا و لیسا گرفت و با این کار، مانع حرکت آنها شد. رزیتا و جک و لیسا به او نگاه کردند که خیره به یک نقطه زمین بود ، آنها هم به همان نقطه نگاه کردند که متوجه آن طناب شدند.

رزیتا خم شد و دستانش را به طناب نزدیک کرد که صدای جک توجه او را به خود جلب کرد :«رزیتا دست نزن! ممکنه یه تله باشه» اما دیگر دیر شده بود و رزیتا به طناب دست زده بود. رزیتا به جک نگاهی انداخت و بلند شد اما همین که ایستاد یک کیسه که طناب به آن وصل بود ، روی سرش فرود آمد و او را با خود برد .

جسیکا بلافاصله فریاد زد: رزیتاااااااا نجاتت میدیمممممممم . لیسا: رزیییییییییییییییییی با ربوده شدن رزیتا ، نگرانی در دل آنها رخنه کرد. آنها باید او را برمیگرداندند.

جسیکا به سمت جک و لیسا برگشت و گفت: بدویید بریم دنبالشون و بعد خواست بدود که با صدای لیسا متوقف شد: صبر کن! بزار یکم دور بشن بعد میریم ، اینجوری ممکنه ما رو هم بگیرن .

لیسا هم مانند جسیکا عصبی و نگران بود هدفون سبز رنگش را روی گوشش گذاشت با این تفاوت که ایندفعه آهنگ شادی را پلی نکرد... جسیکا ایستاد و کمی صبر کردند و بعد همان مسیر که رزیتا را از آن بردند در پیش گرفتند. «آن طرف جنگل بلوط ساعت ۱۵:۳۰» ...