به ما چه مربوط ؟

پاکت سوم، بیست و نهم آبان ماه، ساعت ۱۲:۱۶

و من پنداشتم که با تو، تمنای هیچ جهانم نیست، گذرِ امروز برایم هیچ است، اگر فردای من تنها تو باشی. پس به ما چه مربوط ؟ بیا که بگذاریم ابرها رقصان شوند و آسمان با مه و نمِ باران آراسته گردد، بگذار درختان خم آیند و سایه‌ها بر زمین گم شوند. بگذار ستاره‌ها فرو افتند و شب، روشناییِ هزار چراغ گیرد. بگذار برف ببارد و جهان در سکوت و خاموشی غرق شود.

ما را با غوغای جهان کاری نیست. جهان چیست که بجوییم ؟ مدت‌هاست با آدمیانِ دل‌سرد و خسته غریب مانده‌ایم، و از این آداب و رسومِ پوچ دیرگاهی فارغیم. ما را چه باک که، که رفته است و که مانده ؟

جوانی که زیرِ بارانِ پاییز از عشقِ خویش رانده شد، به ما چه ؟ دلی که در بهار نیامده، چشم‌به‌راه مانده، به ما چه ؟ پیرزنِ محتاجی که سال‌هاست امید را در آستانه‌ی در گم کرده، به ما چه؟ دست‌هایی که رها شدند، قلب‌هایی که شکسته شد، آنان که ما را کافر خواندند و آنان که ما را نفهمیدند آخر عزیز من، به ما چه ؟

بیا که خودخواه باشیم، عشق‌مان را جز برای یکدیگر خرج نکنیم. بیا که ما، تنها ما باشیم، تنها ما که در برابر جهان، وفادار به یکدیگر و به عشق، همچون کوهی استوار ایستاده‌ایم.