رو ۲× فیلم نبین!

خب خیلی وقت ها چون برای ما یک فیلمی اهمیت زیادی نداشته یا وقت کافی نداشتیم اون فیلم رو روی سرعت ۲ برابر دیدیم! اصلا ممکنه این کار معایب و مزایایی داشته باشه؟

اول از همه از خوبی های این عمل بگیم! وقتی وقت کم داریم (مثلاً فقط می‌خوایم یک سریال طولانی رو سریع مرور کنیم، یا یک فیلم معمولی بدون پیچیدگی خاص یا اصلا یک مستند رو ببینیم) ۲× کمک می‌کنه در نصف زمان تمومش کنیم. برای محتوای آموزشی ساده یا مرور دوباره‌ی چیزی که قبلاً دیدیم هم خیلی کاربردیه.

حالا بریم سراغ معایبش! • از دست رفتن حس و حال و پیچیدگی داستانی و متوجه نشدن تمامی نکات • بالا رفتن سطح استرس • کم شدن سطح توجه و صبر (در طولانی مدت) • کم شدن احساسات انسانی و فوران حس «رضایت فوری» (این مورد هم توی طولانی مدت رخ میده)

• حرکات ظریف بازیگرها، زبان بدن، میمیک صورت، و واکنش‌های کوچیک که معنی‌دار هستن، خیلی راحت عبور می‌کنن. این چیزها باعث می‌شن شخصیت‌ها واقعی‌تر به نظر بیان و داستان عمیق‌تر بشه. در فیلم‌ها هر جمله، مکث و لحن شخصیت‌ها معنی خاصی داره. وقتی سرعت رو بالا می‌بری، طنز یا تراژدی یا حتی تنش به شکل مصنوعی و ناپخته بهت منتقل می‌شه. • پیچیدگی داستان از بین میره، مخصوصاً فیلم‌هایی که چند خط داستانی دارن یا پر از فلش‌بک و سکانس‌های همزمان هستن، دیدن با ۲× می‌تونه باعث سردرگمی بشه و چیزهایی که در نگاه اول مهم نبودن، از دست برن.

• مغز دائماً در حال دویدن برای همگام شدن با تصویر و صداست. این حالت می‌تونه مثل استرس کوتاه‌مدت عمل کنه و حتی بعد از فیلم حس خستگی روانی ایجاد کنه. همچنین، صوت هم روی سطح استرس و اضطراب تاثیر مستقیم داره، هرچی لحن صحبت ها سریع تر باشه، هورمون های استرسی بیشتر ترشح میشن.

• مغز آدم وقتی چیزها سریع بیان، حالت هشیاری بیشتری می‌خواد تا همه رو پردازش کنه. این باعث می‌شه بعد از چند دقیقه خسته بشی یا حتی حواست پرت بشه و از داستان عقب بیفتی. وقتی دائم فیلم‌ها یا سریال‌ها رو با سرعت ۲× می‌بینی، مغز یاد می‌گیره که هر چیزی باید سریع باشه تا جالب باشه. کم‌کم این عادت روی زندگی روزمره هم تاثیر می‌ذاره: انتظار داری همه چیز سریع اتفاق بیفته!

• وقتی همه چیز سریع اتفاق میفته، مغز به “رضایت فوری” عادت می‌کنه. اما زندگی واقعی و موفقیت‌های بزرگ معمولاً نیاز به صبر و پشتکار دارن. وقتی صحنه‌های غمناک، عاشقانه یا هیجانی خیلی سریع رد می‌شن، مغز فرصت نمی‌کنه روی احساسات تمرکز کنه. در نتیجه فیلم “می‌گذره”، اما حسش منتقل نمیشه.