هدف جدید

( )

سارا همیشه از اون دخترا بود که زندگی‌ش رو روی نقشه می‌چید. دفتر برنامه‌ریزی‌اش پر از تاریخ و هدف و جمله‌های انگیزشی بود. صبح‌ها زود بیدار می‌شد، کتاب می‌خوند، کلاس می‌رفت، روی پروژه‌هاش کار می‌کرد. براش آینده مثل یه قله بود که باید بالا بره، هرچند نفسش بند بیاد.

یه عصر بارونی، وقتی از کتاب‌فروشی بیرون اومد، یه پسر رو دید که زیر بارون، بی‌چتر، روی جدول خیابون راه می‌رفت. با هدفون تو گوشش، خندون، بی‌فکر. اسمش آراد بود. بی‌هدف‌ترین آدمی که سارا تا اون روز دیده بود.

ول ازش بدش اومد. از خونسردی‌ش، از اینکه هیچ برنامه‌ای نداشت، از اینکه گفت «آینده خودش میاد، چرا دنبالش بدوی؟» اما یه چیزی توی لحنش بود، یه جور آرامش که سارا مدت‌ها بود فراموشش کرده بود.

دیدارهاشون زیاد شد. کافه، خیابون، کنار دریا... آراد قصه می‌گفت از شب‌هایی که تا صبح می‌رفت دنبال ستاره‌ها، از ترانه‌هایی که هیچ‌وقت تموم نمی‌کرد. و سارا، کم‌کم، بین خنده‌هاش گم شد. دفتر هدف‌هاش یه روز روی میز موند، بدون اینکه بازش کنه.

یه روز فهمید دیگه برای آینده نمی‌دوه. فقط برای دیدن آراد نفس می‌کشه. اما آراد همون پسر بی‌جهت بود — از چیزی فرار نمی‌کرد، فقط هیچ‌چیز رو جدی نمی‌گرفت. وقتی سارا ازش پرسید: «قراره تا کی اینجوری زندگی کنی؟» لبخند زد و گفت: «تا وقتی کسی بخواد منو عوض کنه.» اون روز، سارا فهمید بعضی آدم‌ها مسیر نمی‌شن، فقط توقف‌گاهن. یه لحظه‌ی قشنگ، ولی موقتی.

پایان