◽چند داستان کوتاه◾

در دل یک ساعت‌خرابه، عقربه‌ای تنها زندگی می‌کرد. نه می‌چرخید، نه می‌دانست زمان چیست. روزی پسرکی کنجکاو آن را پیدا کرد، تمیزش کرد و دوباره در دل ساعت گذاشت. عقربه با اولین تیک‌تاک، لبخند زد. فهمید که حتی یک قطعه فراموش‌شده هم می‌تواند دوباره بخشی از زمان شود.

خوش اومدی! بریم یکم آرامش بگیریم؟ .. پس تا آخرش بخون. تقدیم به نگاه گرم شما عزیزان

🫧 در سکوت شب، نسیمی آرام از پنجره می‌وزد، گویی دست نوازشگر طبیعت بر گونه‌ات کشیده می‌شود. صدای دوردست جیرجیرک‌ها، مثل لالایی‌ای قدیمی، تو را به خاطراتی شیرین می‌برد. نور ماه، نرم و مهربان، بر دیوار می‌تابد و انگار به تو می‌گوید: «همه چیز خوب است، فقط نفس بکش.» در این لحظه، هیچ عجله‌ای نیست، هیچ بایدی نیست—فقط تویی و آرامشی که مثل آب گرم، تن و جانت را در بر گرفته. بگذار قلبت با هر نفس، سبک‌تر شود… مثل پرنده‌ای که تازه یاد گرفته پرواز کند

🫧 در دل جنگلی خیال‌انگیز، صدای آرام برگ‌ها زیر پاهایت می‌پیچد، مثل زمزمه‌ای از زمین. نور خورشید از لابه‌لای شاخه‌ها می‌رقصد، و هر پرتو، انگار پیامی از آرامش با خود دارد. پرنده‌ای کوچک، بی‌هیچ عجله‌ای، آوازش را به باد می‌سپارد؛ تو فقط گوش می‌کنی، بی‌نیاز از فهمیدن. زمان در اینجا کش نمی‌آید، فقط حل می‌شود—در رنگ‌ها، صداها، و نفس‌های عمیق. تو بخشی از این لحظه‌ای، که نه آغاز دارد و نه پایان… فقط بودن است، و آرامشِ نابِ بودن.

در دل یک کتابخانه متروک، برگی تنها افتاده بود. نه کسی آن را می‌خواند، نه می‌دانست از کدام داستان آمده. روزی دختری با دلِ شکسته وارد شد، آن برگ را برداشت و خواند. اشکش چکید روی واژه‌ها. برگ لبخند زد. فهمید که گاهی، یک جمله گمشده می‌تواند دل کسی را نجات دهد. 🫧