ستاره

"ستاره‌ها یادآور اینند که حتی در دورترین تاریکی‌ ها، نوری هست که راه را می‌داند."

می‌دانم شب طولانیست، اما بگذار بمانیم. بنشین کنارم، نگاه کن، آسمان را ببین... آن بالا را. می‌دانی؟ هر ستاره برای من یاد توست. یکی برای آن شب اول، که همه چیز جدید بود و چیزی جز هیجان در قلبمان نبود.یکی برای آن شب دلگیر، که قرار بود چیزی مانع ما نشود... یکی هم برای بحث ها. که همیشه به فکرش می‌افتم و باور دارم حتی آن لحظه ها هم دوست داشتنی بودند.

ببین، اگر دقیق نگاه کنی، هر کدامشان انگار هنوز می‌درخشند، هنوز زنده‌ اند، حتی وقتی خاموشی همه چیز را گرفته. من خیال می‌کنم ستاره‌ها حافظه‌ آسمانند و هر نوری که می‌رسد از جایی دور، شبیه یک خاطره است. خاطره ما، خاطره تو، یاد لحظه‌ هایی که گذشتند و هنوز در جایی میان فضا نفس می‌کشند.

می‌خواهم دستت را بگیرم، یکی یکی ستاره‌ ها را بشمارم و برای هرکدامش یک جمله بگویم. این یکی، برای لحظاتمان. آن یکی، برای دلتنگی‌ های من. و آن دورتر ها، برای چیزهایی که هیچ وقت نگفتیم. می‌دانی؟ شاید اگر به‌ اندازه‌ کافی ستاره بشماریم، تمام گذشته را دوباره زندگی کنیم، بی آنکه زمان ما را ببرد.

فکر می‌کنم اگر دنیا خاموش شود، باز هم من و تو خواهیم ماند، نشسته زیر آسمانی که پر از خاطره است. آسمانی که با هر سوسویش، می‌گوید هنوز هستیم... حتی اگر هیچکس ما را به یاد نداشته باشد. می‌خواهی از اول شروع کنیم؟ از اولین ستاره... از اولین ما