‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌505 ;

‌‌‌‌‌‌‌‌

تو را دیدم، جهان از چشم من افتاد و رفت؛ دل از من، عقل از من، جان ز تن افتاد و رفت ..

نگاهت چون شiرابِ ناب، مستم کرد و رفت ؛ به یک لiبخند، عهد سالها بشکست و برفت

چه می‌پرسی ز حالِ من؟ که بی‌تو نیست حال دل از سودای تو لب‌ریخت، من افتاد و رفت ..

نسیمِ موی تو آشفته کرد آرامشم ؛ به طوفانِ تو دل بست و تن افتاد و رفت .