تاثیر کمبود آهن بر روی بدن

کمبود آهن یکی از شایع‌ترین کمبودهای مواد معدنیه و تأثیرات زیادی روی بدن داره.

کم خونی زمانی رخ می‌دهد که بدن به اندازه کافی آهن نداشته باشد. فقر آهن و کم خونی ناشی از آن به کاهش غیرطبیعی گلبول‌های قرمز و هموگلوبین منجر می‌شود. در این مطلب با علایم آن آشنا می‌شویم.

1. خستگی و ضعف عمومی 🥱 کمبود آهن باعث می‌شه بدن نتونه اکسیژن رو به طور مؤثر به عضلات و مغز برسونه. نتیجه؟ حتی بعد از کارهای سبک مثل راه رفتن یا انجام تکالیف، احساس خستگی و ضعف می‌کنید. انرژی‌تون کم می‌شه و بدن انگار هیچ وقت استراحت کافی نداره.

2. رنگ‌پریدگی پوست و مخاط‌ها 😶‍🌫️ وقتی هموگلوبین کافی در خون نباشه، پوست و مخاط‌ها (مثل لب‌ها و لثه‌ها) رنگ پریده می‌شن. ناخن‌ها هم شکننده و صاف می‌شن. حتی اطراف چشم یا زیر پلک پایین هم می‌تونه روشن و رنگ‌پریده باشه. این نشونه‌ایه که بدن اکسیژن کافی دریافت نمی‌کنه.

3. تنگی نفس و تپش قلب 💓 بدن به اکسیژن نیاز داره و وقتی آهن کم باشه، قلب و ریه‌ها باید بیشتر کار کنن تا کمبود اکسیژن جبران بشه. نتیجه؟ تنگی نفس، ضربان قلب سریع و حس فشار روی قفسه سینه. بعضی وقت‌ها حتی وقتی فعالیت زیادی هم نکردید، نفس‌نفس می‌زنید.

4. سردرد و سرگیجه 🤯 کمبود آهن باعث می‌شه مغز اکسیژن کافی دریافت نکنه. این موضوع می‌تونه سردرد، سرگیجه و حتی حالت گیجی ایجاد کنه. بعضی‌ها وقتی سریع از جا بلند می‌شن، احساس می‌کنن سرشون سبک شده یا چشم‌هاشون تار می‌بینه.

5. ضعف سیستم ایمنی 🦠 آهن برای تولید سلول‌های سفید خون و دفاع بدن ضروریه. وقتی کمبود آهن داریم، بدن نمی‌تونه خوب با باکتری‌ها و ویروس‌ها مقابله کنه. نتیجه؟ بیشتر مریض می‌شیم، سرماخوردگی طولانی‌تر می‌شه و حتی عفونت‌ها سریع‌تر سراغ‌مون میان.

6. مشکلات دهان و زبان 👅 زبان می‌تونه متورم، دردناک یا صاف بشه و حس چشایی تغییر کنه. لب‌ها ترک می‌خورن و خوردن بعضی غذاها ممکنه ناراحت‌کننده باشه. این نشونه‌ها معمولاً زودتر از بقیه ظاهر می‌شن و بدن هشدار می‌ده.

7. بی‌اشتهایی و علاقه به چیزهای عجیب 🍦🧊 کمبود آهن گاهی باعث کاهش اشتها می‌شه و بعضی‌ها حتی به خوردن چیزهای غیرغذایی مثل یخ، خاک یا کاغذ علاقه پیدا می‌کنن. این رفتار به اسم «پیکا» شناخته می‌شه و علامت واضح کمبود آهنه.

8. مشکلات ذهنی و رفتاری 🧠 کمبود آهن می‌تونه تمرکز، حافظه و توانایی حل مسئله رو کاهش بده. کودکان و نوجوانان ممکنه تحریک‌پذیرتر بشن، زود عصبانی بشن و توانایی یادگیریشون کم بشه. بزرگسالان هم ممکنه حس فراموشی یا حواس‌پرتی مداوم داشته باشن.