مـــن رو بـــبــر

نیمی از مردم اینجا به خاک تبدیل شدند زمزمه‌ای، فریادی، اعتمادی شکسته آنها در این خیابان‌ها مانند ارواح در زنجیر قدم می‌زدند هیچ کس نام آنها را به خاطر نمی‌آورد اینجا بهشت ​​نیست حتی نزدیک به آن هم نیست

قلمرویی از خاکستر که در آن هیچ چیز نمی‌رود تو اینجا رو مثل یه خدا اداره نمی‌کنی این جا هیچ‌وقت مال ما نبوده است مرا به جایی ببر که ازش اومدم برگردون جایی که آسمون زنگ‌زده نبوده است

اونا این دیوارها رو ساختن ما را در جایی حبس کردند، اسمش را امنیت گذاشتند، اما مثل کاغذ نازک است. هوای اینجا طعم دروغ می‌دهد. ما نفس می‌کشیم، اما ما زنده نیستیم.

برم گردان به جایی که ستاره‌ها به غبار تبدیل نمی‌شوند. من بالاخره برمی‌گردم از میان شکاف‌ها برمی‌گردم، از میان خلأ، از میان تاریکی، به جایی که قلب‌ها هنوز می‌تپند و رودخانه‌ها جاری هستند.