بازی مرگ p1

پارت یک داستانم پارت معرفی هم بخوانید

از زبان شارلوت:من و امیلی از بچگی به عمارت پدربزرگ میرفتیم. ما از ارو*اح میترسیدیم ولی پدر و مادرمان گفتند هیچی نیست. ما میرفتیم طبقه های بالا و بالا پایین میکردیم. امیلی ۵ ساله و من ۱۳ ساله بودیم. من تو هنرستان نویسندگی میخونم. امیلی نقاشیش خوبه ولی هنوز تصمیم نگرفته چیکاره بشه. من و دوستام خیلی مستقلیم. دیروز مامانم گفت:« ما میخوایم بریم سفر کاری و تو و دوستات و امیلی میرین عمارت بابابزرگ.» ما هم گفتیم:«باشه»

(اتاق امیلی و امیلی) دیشب که ساک هام رو بستم و خوابیدم، با صدای اشک های امیلی بیدار شدم. رفتم تو اتاقش. همیشه از زمین اتاق امیلی میترسیدم، چون شبیه دریا بود. رفتم تو تختش کنارش نشستم. گفت:« من مطمئنم که عمارت بابابزرگ ج*ن داره.» اومدم بگم که نه ولی خودمم مطمئن نبودم. اون شب رو تختش خوابم برد.

(مامانشون) فردا به صدای مادرم بیدار شدم که میگفت:« پنج دقیقه دیگه میرویم!» من دو کیف خودم و امیلی رو برداشتم. به سمت مینی ون مایکل اینا که دنبالمون اومده بود رفتیم. همه اومده بودن. من و امیلی کنار ملانی نشستیم و راه افتادیم. ما نزدیک اونجا پارک کردیم و پیاده شدیم. اونجا هنوز بوی نا و پیپ بابابزرگ رو میداد. با رضایت جلوش وایستادم و گفتم:« همونطوره که یادمه.»

رفتیم داخل و هر کی رفت تو یه اتاق. من و امیلی تو یه اتاق موندیم. اتاقی با یه کمد و یه تخت دونفره. امیلی هنوز میترسید ولی وقتی کنار من بود نمیترسید. دیشب صداهای عجیبی میومد ولی مطمئن بودم صدای ارو*اح نبود. از ترس نزدیک بود زهره ترک شوم. ولی نه. ج.ن نبود. یا شاید بود؟ این تازه شروع ماجراست...........