چند موجود منقرض شده عجیب دنیا

در این تست ما به چند موجود منقرض شده می‌پردازیم، این موجودات از لحاظ هایی می‌توان عجیب و حتی تر/سناک باشند ماننده : شکل، روش بقا، اندازه، و ...

آرژانتاوی (مرغ آرژانتینی) آرژانتین‌مرغ، با فاصلهٔ زیاد، بزرگ‌ترین پرنده‌ی پروازی تاریخ زمین است. این پرنده، با ۸ متر گسترهٔ بال، به رخ‌کرکسی غول‌آسا شباهت داشت و وزن یک نمونهٔ سنگواره‌ای بزرگش به ۸۰ کیلوگرم می‌رسد. آرژانتین‌مرغ، با بال‌هایی که مساحتشان تقریباً به ۷ متر مربع می‌رسید، می‌توانست بی هیچ زحمتی در آسمان آرژانتین اوج بگیرد و سوار جریان‌های هوایی گرم و بالاسو شود. گسترهٔ بال این پرنده بیش از دو برابر و وزنش پنج برابر رخ‌کرکس ، بزرگ‌ترین پرنده‌ی پروازی امروزی، بود. آرژانتین‌مرغ پاهایی نیرومند و پنجه‌هایی پهن داشت، بنابراین راه رفتن برایش آسان بود. نوک درازش، مانند نوک عقاب و سری قلاب‌مانند داشت؛ بنابراین می‌توانست تقریباً هر لاش/ه‌ای را بدرد. آرژانتین‌مرغ، کمابیش بی‌تردید، لا/شه‌خ/وار بود و پروازکنان دنبال مرد/ار می‌گشت. بعد فرود می‌آمد و دیگر شکارچیان بزرگ را از کنار لاش/ه‌ی شکارشان فراری می‌داد. این غول آسمان برای یافتن غذای کافی، باید بر فراز منطقه‌ای وسیع پرواز می‌کرد (خودم برام خیلی جالبه دوستش دارم

دودو پرنده دودو ،دودو نام پرنده‌ای بی‌پرواز و منقرض‌شده است. زیستگاه این پرنده جزیره موریس در اقیانوس هند بوده است. این پرنده در سال ۱۶۸۱ منقرض شد.[۵] دودو به تیرهٔ کبوتریان تعلق داشت و حدود یک متر ارتفاع و وزنی نزدیک به ۲۰ کیلوگرم داشت. از میوه‌ها تغذیه و بر روی زمین آشیانه‌سازی می‌کرد. این پرنده بومی جزیره موریس بود. نزدیکترین خویشاوند زنده دودو کبوتر نیکوبار است. هیچ نمونه کاملی از دودو وجود ندارد که تعیین پر و رنگ آن را دشوار می‌کند. دودو احتمالاً اولین موجودی است که وقتی در مورد موجودات منقرض شده سؤال می‌شود ذهن انسان را به خود مشغول می‌کند. این پرندگان هم نترس بودند و هم پرواز نمی‌کردند و این آن‌ها را به یک هدف آسان تبدیل می‌کرد که باعث انقراض آن‌ها شد.دودوها از معروفترین جانوران منقرض‌شده هستند که به‌عنوان یک مثال برای چگونگی انقراض استفاده می‌شوند چراکه انقراضش در تاریخ ثبت شده و فعالیت‌های بشر، مستقیماً در نابودی آن سهیم بوده است. بعضی از ضرب‌المثلهای انگلیسی از داستان انقراض دودو سرچشمه می‌گیرد.

تنبل زمینی یووال نوح هراری در کتاب انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر انسان را عامل اصلی انقراض تنبل‌ها قلمداد می‌کند. او در این کتاب آورده است: در طی ۲۰۰۰ سال پس از ورود انسان به سرزمین‌های این جانوران بیشتر این گونه‌های بی‌همتا نابود شدند. بر پایهٔ برآوردهای کنونی در آن فاصله کوتاه آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی بیشتر پستاندارهای بزرگ‌پیکر را از دست دادند. یووال نوح هراری معتقد است که انسان‌ها در انقراض بیشتر جانوران دوران انقلاب شناختی مقصر اصلی هستند. او می‌گوید ما مجرم هستیم. هیچ شکی در این نیست. حتی اگر تغییرات اقلیمی همدست ما بوده باشد باز هم مشارکت انسان در این جر.م قطعی است. آن‌ها جانوران منحصر به فردی بودند که در عصر یخبندان رشد کردند. بیش از ۱۰۰۰۰ سال است که منقرض شده است. اندازه آن‌ها بسیار بزرگتر از آن بود که توسط انسان کشته شوند. تنبل غول پیکر حدود ۳۵ میلیون سال پیش در آمریکای جنوبی تکامل یافت، اما بعداً حدود ۸ میلیون سال پیش به آمریکای شمالی مهاجرت کرد. آن‌ها گیاهخوار بودند، یعنی از گیاهان تغذیه می‌کردند.

شترمرغ زلاندنو (موآ)یا موی‌پرندگان، به گروهی از پرندگان بی‌پرواز گفته می‌شود که بومی زلاندنو بودند. تمام انواع موآ از راستهٔ شترمرغ‌سانان زلاندنو بودند. این راسته نسب مشترک نزدیکی با راسته وشم‌سانان از آمریکای جنوبی داشت. موآ‌ها پرندگان غول پیکرو بدون بال بودند. آن‌ها قوی‌ترین منقار را داشتند که می‌توانست شاخه‌های ضخیم را برش دهد. ارتفاع برخی از گونه‌های این پرنده به ۱۲ فوت می‌رسید. عقاب‌هاست شکارچی این پرنده بود. موآها تنها پرندگانی بودند که هیچ رد یا نشانه‌ای از بال در آن‌ها وجود نداشت. این پرندگان گیاه‌خوار بودند و در جنگل‌های زلاندنو زندگی می‌کردند.

پاراسراتریوم (بلوچی دَد، پیراشاخ دَد) بَلوچی‌دَد یا بلوچ تریوم (Baluchitherium) یک سرده از پستانداران منقرض‌شده کرگدن‌مانند بدون شاخ و ابتدایی بوده که در دورهٔ میوسن در آسیای میانه، پاکستان، مغولستان و چین می‌زیسته‌است. این حیوان بزرگترین پستاندار خشکی زی تاریخ بوده‌است یعنی حتی بزرگتر از ماموت کلمبیایی. طول این حیوان حدود ۷٫۴ متر،[۳] ارتفاع آن ۴٫۸ تا ۵٫۲۵ متر[۴]و وزن متوسط ۱۱ تن که در حالت بیشینه به ۱۵ تا ۲۰ تن بوده‌است.[۵] نام‌های دیگری که به این جانور داده شده عبارت است از پیراشاخ‌دد (Paraceratherium) و ایندریکی‌دد (Indricotherium) که نام آن به هیولای افسانه‌ای روسی به نام ایندریک اشاره دارد. Paraceratherium جانوران عظیمی بودند که حدود ۲۵ میلیون سال پیش در آسیای کنونی (چین، هند، قزاقستان و پاکستان) زندگی می‌کردند. Paraceratherium با قد تقریبا ۲۰ فوت در شانه، بزرگترین گونه پستاندار شناخته شده‌ای است که روی زمین راه رفته. سابقه فسیلی از Paraceratherium نسبتاً کمیاب است، بنابراین نمی‌توان گفت که دقیقاً چه شکلی بودند، اما اجماع علمی کلی این است که آن‌ها گردن و سر‌های بلند و عضلانی داشتند که بی شباهت به یک کرگدن بدون شاخ نبودند. گردن دراز آن‌ها به آن‌ها اجازه می‌داد تا روی درختان بلند بچرخند، به این معنی که آن‌ها احتمالاً یک زیست محیطی شبیه به زرافه را اشغال می‌کردند که رقابت کمی هم با موجودات کوچکتر و کوتاهتر ایجاد می‌کرد. اعتقاد بر این است که Paraceratherium لب‌های عضلانی داشت که به آن اجازه می‌داد غذا را قبل از قرار دادن در دهانش بگیرد و دستکاری کند.

کوسه مگالادون اگرچه همه حیوانات این فهرست موجودات بزرگی بودند، اما هیچ‌کدام از آن‌ها واقعاً چیزی نبودند که یک فرد نگران آن باشد. اما در مورد مگالادون چنین چیزی صحت ندارد. مگالادون (که نامش به معنای «دندان غول‌پیکر» است) را می‌توان به‌عنوان یک کوسه سفید بزرگ عظیم الجثه در نظر گرفت - در واقع، بزرگترین کوسه‌ای که تا به حال روی زمین زندگی کرده است. این کوسه یک شکارچی بسیار توانا بود که در بالای شبکه غذایی نشسته بود. مگالادون می‌توانست بیش از ۵۰ فوت طول و دندان‌هایی به طول ۷ اینچ داشته باشد. مگالودون با نهنگ ها، دلفین ها، گراز‌های دریایی و لاک پشت‌های دریایی غول پیکر غذا می‌خورد. برخی از فسیل‌های استخوان نهنگ با آثار دندان مگالودون حک شده در آن‌ها پیدا شده است. اعتقاد بر این است که مگالودون زمانی منقرض شد که سیاره پس از دوره پلیوسن (۲.۶ میلیون سال پیش) وارد دوره سرد شدن جهانی شد. این امر زیستگاه آن را کوچکتر می‌کرد، زیرا آب‌های گرمسیری را دوست داشت وسرما دسترسی به غذا را کاهش می‌داد. آب‌های کم‌عمق ساحلی که احتمالاً در آنجا توله‌ها به دنیا می‌آیند، ممکن است آنقدر سرد شده باشد که نتوانستند زنده بمانند. مگالودون‌ها شکارچیان رأس هرم غذایی بودند و به احتمال زیاد نهنگ‌ها، دلفین‌ها و سایر موجودات دریایی بزرگ را شکار می‌کردند. مگالودون‌ها حدود 3.6 میلیون سال پیش منقرض شدند، اما دلایل دقیق انقراض آن‌ها هنوز به طور کامل مشخص نیست. نکته جالب: اسم مگالودون از کلمه یونانی "megalodon" به معنی "دندان بزرگ" گرفته شده است. برخی از فسیل‌های مگالودون به اشتباه به عنوان زبان اژدها تصور می‌شدند. بقایای مگالودون در سراسر جهان از جمله در ایران یافت شده است.

خب خب این تست هم به پایان رسید واقعا سر ادیت تصویرا نابود شدم یک لایک نمیکنی ؟ یک کامنت گوگولی مگولی برای حمایت نمیزاری؟ راستی این لیست به پایان نرسیده و اگه حمایت بشه پارت ۲ میزارم که خیلی موجودات عجیب تری داره و اگه دنبال کنید میتونید راحت تر به پارت ۲ دسترسی داشته باشید 🙂🙃🙂😅 خلاصه امیدوارم لذت برده باشید کاربر ۰۹۱۵ برو نتیجه کارت دارم