داستان های خوب برای دختران بلند پرواز

به تمام دختران بلند پرواز جهان: شما امید آینده هستید شما نیروی پیشرفت هستید اگر عقب نشینی نکنید، همه با شما پیش خواهند رفت

مارتا عاشق فوتبال بود و در هنگام بازی اولین کسی بود که پسر ها برای تیمشان انتخاب میکردند. مادرش پول کافی نداشت که او را به مدرسه بفرستد و مارتا برای کمک به خانواده در بازار میوه میفروخت.در اوقات بیکاری در کوچه ها فوتبال بازی میکرد.مارتا چهارده ساله بود که روزی یک مربی معروف او را در حال بازی با پسر ها دید.او فهمید که مارتاروزی قهرمان خواهد شد.بنابراین به مارتا کمک کرد تا وارد باشگاه فوتبال واسکو داگاما شود. مارتا با این که بسیار با استعداد بود کار سختی در پیشش داشت.در برزیل فوتبال هنوز یک ورزش مردانه به شمار میرود و سرمایی گذاری زیادی برای فوتبال زنان انجام نمیگیرد.مارتا وقتی که هفده ساله شد پیشنهاد یک تیم از کشور سوئد را پذیرفت و به آنجا رفت.در آنجا چند بار قهرمان لیگ فوتبال شد و پنج بار پیاپی از طرف فیفا به عنوان بازیکن سال انتخاب شد که در نوع خود بسیار بی سابقه بود.حرکات سحر آمیز پای او باعث شد به اولقب پله دامن پوش را بدهند. مارتا توجه زیادی به این لقب نمیکرد.او در بازی های المپیک کاپیتان تیم فوتبال زنان برزیل بود و توانست با پیراهن شماره ی ده خود،این تیم را دو بار به مدال نقره برساند.همچنین او به دلیل تلاش هایش برای برابری در ورزش به عنوان سفیر حسن نیت سازمان ملل متحد برگذیده شد .

وقتی لورن به دنیا آمد پزشکان تشخیص دادند که او به سندروم داون مبتلا است.به همین دلیل او تا دو سالگی قادر به راه رفتن نبود.اما بلافاصله بعد از برداشتن اولین قدم هایش،در کلاس های آموزش حرکت های موزون و بازیگری ثبت نام کرد. او عاشق بازیگری بود و مادرش نیز او را از خردسالی تشویق به پیگیری ی علاقه اش میکرد.اما در مدرسه هم کلاسی هایش به او دلگرمی نمیدادند . بچه های زورگو او را مسخره میکردند و حتی یک بار مجبورش کردند از حیاط مدرسه ماسه بخورد . لورن میگوید :((دوران سختی بود . مرا خیلی اذیت میکردند.)) با گذشت زمان شور و اشتیاق او به یادگیری موسیقی بیشتر بیشتر میشد. او برای بازی در گروه نمایش مدرسه امتحان داد ولی انتخاب نشد.اما یک سال بعد فرصت بسیار بهتری برایش پیش آمد: از او خواستند در یک سریال تلویزیونی به نام خوشی بازی کند.تهیه کنندگان از ۱۳ دختری که برای این نقش آزمون داده بودند ، لورن را انتخاب کردند. بکی جکسون یعنی شخصیتی که او در این سریال بازی میکرد چنان مشهور شد که هم کلاسی های دوران دبیرستان عکس های اورا به دیوار اتاقشان می زدند . لورن میگفت:((خوشحالم که الان هم کلاسی هایم من را همانگونه میبینند که خودم همیشه میدیدم.))او از بازیگری لذت میبرد و همیشه دوست داشت به افراد دیگری که ناتوانی داشتند کمک کند.لورن دوست داشت این گونه افراد نیز درست مانند خودش فرصت دنبال کردن کارهای مورد علاقه اشان را داشته باشند. رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما لورن را برای عضویت در کمیته ی معلولان ذهنی ریاست جمهوری انتخاب کرد و او در فیلم های کوتاهی که در رابطه با مقابله با زورگویی تهیه میشد بازی میکرد.امروزه لورن به سراسر کشور آمریکا سفر میکند و برای مردم سخنرانی میکند.میگوید:((الگو شدن برای افراد معلول و حتی سالم لذت بخش است.))

مریم هیچ گاه به ریاضیات علاقه نداشت تا زمانی که برادرش یک مشئله ی بامزه ی ریاضی از او پرسید:((چگونه همه ی عدهای از یک تا صد را باهم جمع کنیم؟))برادر مریم توضیح داد که دو روش برای حل این مسئله وجود دارد:یک روش طولانی و خسته کننده و یک روش کوتاه وسریع که ریاضیدانی به نام کارل فریدریش گاوس در دوران دبستان کشف کرده بود. گاوس یک عدد از اول و یک عدد از آخر را باهم جمع بست.اولین عدد را با آخرین عدد،دومین عدد با یکی مانده به آخرین و ... . او متوجه شد که اگر این کار را اینگونه انجام دهد :۱۰۱=۱۰۰+۱، ۱۰۱=۹۹+۲، ۱۰۱=۹۸+۳... در مجموع پنجاه تا ۱۰۱به دست می آید که اگر آن ها را ضرب کنیم می شود۵۰۵۰، به همین آسانی.مریم با شنیدن این راه حل شیفته ی ریاضیات شد. او در دبیرستان در راقبت های بین المللی ی المپیاد ریاضی شرکت کرد و دو سال پی در پی برنده ی مدال طلا شد. سپس به هندسه ی یطوح پیچیده علاقه مند شد. میگفت:((همه میداند که کوتاه ترین راه بین دو نقطه روی سطح صاف یک خط مستقیم است ، اما اگر سطح مثل یک پیراشکی یا قوری چای پر از پیچ و خم باشد چطور؟))مریم از یافتن راه حل های ساده و زیبا برای مسئله های پیچیده لذت میبرد. میگفت:((هر چقدر بیشتر مسائل ریاضی حل میکنم بیشتر ذوق زده میشوم.)) یک روز تلفنش زنگ زد . صدایی در آن سمت خط گفت :((شما برنده ی پدال فیلدز شدید.))مریم فکر کرد کسی میخواهد با او شوخی کند و تلفن را قطع کرد اما اینطور نبود. او نخستین فرد ایرانی و نخستین زن در تاریخ بود که برنده ی معتبر ترین جایزه ی ریاضی دنیا شده بود.

این داستان هایی که گفتم برای اونایی که میخوان به آرزوهاشون برسن، نیاز به انگیزه دارن و یا حتی میخوان که به اطلاعاتشون در مورد دختران استثنائی اضافه کنن.☆