شخصیت پردازی؟

یادگیری نحوه‌ی شخصیت پردازی و خلق شخصیت های چندلایه و اصولی.

شخصیت‌پردازی در داستان‌نویسی فرآیندی است که در آن نویسنده ویژگی‌های یک شخصیت را برای مخاطب آشکار می‌کند. این ویژگی‌ها می‌توانند شامل خصوصیات ظاهری، ویژگی‌های شخصیتی، انگیزه‌ها، اهداف و روابط شخصیت با دیگران باشند. هدف از شخصیت‌پردازی این است که شخصیت‌ها را واقعی و قابل باور جلوه دهد و به خواننده کمک کند تا با آنها ارتباط برقرار کند و در داستان غرق شود.

واقع گرایی: شخصیت ها باید واقعی و باورپذیر باشند به نحوی که در ذهن خواننده، قابل درک و منطقی بنظر برسند.

عمق: برای شخصیت های چندلایه عمق و پیچیدگی بسیار اهمیت دارد. هر شخصیت باید نقاط ضعف و قوت و خصوصیات اخلاقی گوناگونی داشته باشد، به علاوه ویژگی‌های بد و خوب را در خود داشته باشد. تعادل در شخصیت ها موجب می‌شود قابل درک و منطقی باشند.

توسعه و تغییر: هر شخصیت با توجه به اتفاقاتی که در مسیر زندگی اش رخ داده، باید تجربه‌ کسب کند و از نظر عاطفی و ذهنی رشد کند و چیزهای جدیدی یاد بگیرد. بهتر است در هر شخصیتی تغییری رخ دهد تا زنده‌تر و پویاتر بنظر برسد.

انگیزه: انگیزه و هدف برای شخصیت، چیزی هست که به مسیر داستان معنا میدهد. شکست های پی در پی، تلاش برای رسیدن به هدف و اتفاقاتی که رخ می‌دهد باعث می‌شود شخصیت از نظر ذهنی رشد کند و برای خواننده قابل درک بنظر برسد.

روابط: روابط خوب و بد در داستان، باعث به وجود آمدن احساسات و تجربیاتی میشود که شخصیت ها را عمیق تر نشان می‌دهد.

دیالوگ: دیالوگ ها در داستان اهمیت زیادی دارند، هر دیالوگ کوچک یا بزرگی بخشی از شخصیت را به نمایش میگذارد پس با انتخاب دیالوگ های مناسب، شخصیت واقعی تری خلق میشود.