در این مطلب با توصیه ها و قوانین برترین سامورایی ژاپن ، میاموتو موساشی آشنا میشیم
میاموتو موساشی ، یکی از مشهورترین سامورایی ها و بزرگترین شمشیر زن ژاپن است . او در بیش از شصت دوئل شرکت کرد و حتی در یکی از آنها شکست نخورد ، پس از فرار در جریان نبرد سکیگاهارا موساشی به یک رونین(دوره گرد/سرگردان) تبدیل شد او علاوه بر شمشیرزن ، فیلسوف، هنرمند و یک بودایی آگاه نیز بود . در این پست با چند درس طلایی که سامورایی افسانه ای درباره تمرکز بر آنها به ما می‌آموزد مطالعه خواهیم کرد .
موساشی یک هفته پیش از مرگش ، بیست و یک اصل به نام دوکودو (dokkodo) نوشت که قوانینی ماندگار هستند که حتی تا به امروز می‌توانند الهام‌بخش ما برای یک زندگی شایسته باشند. بیشتر این قوانین (یا همه این قوانین ) از یک چیز حرف میزنند: «تمرکز کردن» منظور از تمرکز نشان دادن علاقه‌ی شدید به یک موضوع یا انجام یک فعالیت در یک راستا است. تمرکز عنصری حیاتی در زندگی موساشی بوده است ،از نوشته های او مشخص است که سبک زندگی او حول محور خویشتن‌داری ، فداکاری ،انضباط و مقاومت در برابر وسوسه‌ی لذت بوده است .
درس هایی که موساشی درباره تمرکز به ما آموخته است: ۱.هیچ گاه به خود اجازه ندهید بابت جدایی غمگین شوید . جدایی ممکن است به چند شکل اتفاق بیوفتد. ممکن است به خاطر سفر کردن یا انتقال‌مکان به طور موقت از کسی جدا شوید . همچنین ممکن است به طور دائم از کسی جدا شوید . یک جنبه دیگر جدایی ، جدایی از اشیائی چون متعلقات شخصی یا پول است.برای بیشتر ما ، جدایی از چیزی که دوست داریم به عذاب منتهی میشود .چون باورمان بر این است که آنچه از ما گرفته شده است ، به ما تعلق دارد و بخشی از وجودمان است . در مکتب بودایی ، ایده مالکیت ناشی از توهم است . بودایی ها بر این باورند که ما مالک هیچ چیز جز قابلیت های ذهنی خود نیستیم ، حتی کنترل بدنمان هم مال خودمان نیست ، چون کنترل کاملی روی آن نداریم . موساشی ، به عنوان یک رونین و بودایی ، احتمالا به توهم مالکیت آگاه بوده . این بیانه برای یک رونین که مدام در حال جابجایی بین مکان های مختلف است صحت بیشتری دارد . اگر او به آدما یا مکان هایی که میدید ، وابسته میشد ، دائما باید غصه میخورد .
۲.کینه‌ورزی و غر زدن نه برای خود ، نه برای دیگران مناسب نیست. زیاد پیش می‌آید که انسان ها زمان بسیار زیادی را صرف کینه‌ورزی و غر زدن کنند . انجام این دو کار تله‌ای است که ممکن است به راحتی گیرشان بیوفتید. برای کسی که ذهن نقاد و نظراتی قوی پیرامون چرایی و چگونگی زندگی داشته باشد ، همیشه چیزی وجود دارد که بتوان سرش غر زد . ولی وقتی ما در شرایطی قرار میگیریم که در آن دائما حس کینه به دنیا داشته باشیم ، معنی اش این است که روی دیگران تمرکز کرده ایم ، نه خودمان . برای کسی که در زندگی اش دائما مشغول تمرین است ، غر زدن راجب دنیا و زندگی به خودی خود ویران‌گر است . دنیا خارج از کنترل ما است .مردم همیشه درحال انجام کارهایی هستند که متناسب با اخلاقیت و ارزش های ما نیست ، مردم از خود رفتار های بی‌ادبانه ، احمقانه ، و نمکنشناسانه نشان خواهند داد، همیشه کسانی پیدا خواهند شد که از ما بدشان بیایند ، در زندگی مان دخالت کنند ، غیر منصفانه با ما برخورد کنند ، از ما سواستفاده کنند و... غیر از این زندگی منصفانه نیست . همه‌ی ما سهمی یکسان از موهبت های دنیا را دریافت نخواهیم کرد . همه‌ی ما به یک اندازه با استعداد و زیبا و سلامت نیستیم.تغییر غیر ممکن است زیرا طبیعت همیشه دارد در جهت مخالف با تمایلات ما کار میکند . از نظر یک بودایی ما نباید زمان زیادی را صرف تغییر دادن دنیا کنیم.
۳.در هیچ چیز ترجیح خاصی نداشته باشید . مشکل ترجیح دادن چیزی به چیز دیگر این است که وقتی صحبت از جهان بیرون در میان می‌آید ، برای خود نوعی وابستگی ایجاد میکنیم . وقتی ما به چیزی برخورد میکنیم که آن را ترجیح میدهیم ، احساس خوشحالی میکنیم ، ولی وقتی به چیزی برخورد میکنیم که ترجیح نمی‌دهیم یا دوست نداریم ،حس ناامیدی بهمان دست میدهد . با توجه به این که ما هیچ کنترلی روی چیزهایی که محیط به ما عرضه میکند نداریم ، با داشتن ترجیحات به شرایط بیرونی قدرت میدهیم تا روی حس و حال ما تاثیر بگذارند . حال ما همیشه به این بستگی خواهد داشت که آیا شرایط موجود را ترجیح میدهیم یا نه . این رویکردی ضعیف برای زندگی است . موساشی به انسان ها ، اشیاء و شرایط مختلفی برخورد کرد ، ولی به هیچکدام اجازه نداد او را از مسیرش منحرف کنند، اگر او ترجیحات سنگین داشت ، تمرین او دچار اختلال میشد ،برای همین کار حکیمانه این است که ترجیحات خود را کنترل کنیم ، هرچه را که سرنوشت پیش روی ما میگذارد با آغوش باز بپذیریم و از آن بهترین استفاده را کنیم .بدین ترتیب هیچ گاه گمراه نخواهیم شد و کیفیت تمرکز ما در گروی نتیجه‌ی این تمرکز نخواهد بود .
۴.دنبال غذای خوشمزه نروید لذت بردن از غذای خوشمزه لذتی است که بیشتر انسان ها با آن آشنایند ، برخی عصر های طولانی را صرف نوشیدن و غذا خوردن میکنند و شکم خود را از انواع خوراکی ها پر میکنند. ولی فودی های عزیز ، (فودی:افرادی که به غذا خوردن علاقه زیادی دارن ) حواستان باشد : این علاقه بدی های خود را دارد ،میاموتو موساشی توصیه میکند که دنبال غذاهای خوب نروید ، دلیل او برای این توصیه مشخص نیست ، ولی اگر به نظرات فیلسوف های دیگر درباره این موضوع رجوع کنیم ، شاید بتوانیم حدس هایی بزنیم . رواقیون یونان باستان نیز دغدغه‌ی غذا را داشتند ، آنها توصیه می‌کردند که مردم غذاهای ساده بخورند به این دلیل که اگر مردم غذاهای گرون قیمت و سطح بالا بخورند دیگر قدر غذاهای ساده را نخواهند دانست . وقتی که طبع غذایی‌ای که در آن تعادل رعایت نشود ، ممکن است به پرخوری و در نتیجه ، مشکلات سلامتی منجر شود . فرض ما بر این است که شخص پرخور کسی است که از خوردن غذا لذت میبرد ، ولی شاید برعکس این پیش‌فرض صحیح باشد. افرادی که زیاد می‌خورند و می‌نوشند، معمولاً وقت نمی‌گذارند تا با لذت و طمانینه بخورند و بیاشامند. به‌جایش، آنها تا حد امکان هرچه را دم دستشان باشند با نهایت سرعت می‌خورند تا بتوانند موقتاً از هوس غذا خوردنی که بهشان دست داده رهایی یابند. کاری که به‌جایش می‌توانیم انجام دهیم این است که با فکر و در مقدار محدود غذا بخوریم و خود را تمرین دهیم تا تسلیم هوس‌ها نشویم. از این راه، وابستگی‌مان به غذای خوشمزه کمتر و تمایل‌مان برای خوردن ضعیف‌تر خواهد شد، برای همین احتمال پرخوری کمتر میشود. در نهایت هدف از خوردن رساندن مواد لازم به بدن است، چون ما برای زنده ماندن و زندگی کردن به سوخت نیاز داریم.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
اولینننن