سنگینی واژه ها؛

دارای اسپویل میباشد.

سنگینی واژه ها را حتی نویسنده ها نمیتوانند تحمل کنند.

احساس می کردم اضافی ام. البته که در همه ی دوستی های سه نفره همچین اتفاقی می افتد. اما به هر حال گروه دوستانم بزرگترین نعمتی بود که در عمرم گرفته ام. اما افسوس که از من پس گرفته شد.

روزهای بارانی، همیشه ساتورو فراموش میکرد که گتو چتر ندارد، برای همین من را زیر باران رها میکرد تا به گتو برسد. نمی گویم ناراحت می شدم، اما به هر حال واژه ها بر روی دوشم سنگینی میکردند. واژه ها خیلی خیلی سنگین هستند. شاید به طور معمول نه، اما اگر مثل من تمام حرف هایتان را در خود بریزید، مطمئنم شانه هایتان خواهد شکست. اما خب ترجیح میدادم اینگونه می ماند، تا این که هر دورا از دست دهم.

میدانستم گتو حال خوبی ندارد. شاید ساتورو هم میدانست و مخفی میکرد. شاید میخواست انکارش کند. هر روز نگران گتو بودم. میدانستم یک روز بالاخره کار مورد نظرش رو انجام میدهد. اما میخواست قبل از این نهایت استفاده از باهم بودن را ببرد.کابوس های زیادی داشتم و همان طور سنگینی واژه ها.

که فکرش را میکرد به اینجا برسیم؟ جایی خالی از خنده های ساتورو و نگاه های گتو‌. دیگر هیچگاه نمیتوانیم با هم باشیم. نمیدانم به چی محکوم شده ام. تنهایی؟ شاید. نا امیدی؟ مطمئن نیستم. پس تنها کاری که میتوانم انجام دهم بدرقه کردن ر.و.ح آنها با اشک هایم است.