فکت از مستند ۲۰ سالگی هری پاتر

حتما شما هم فیلم «بیست سالگی هری پاتر: بازگشت به هاگوارتز» رو دیدید! توی این پست میخوام چند تا فکت درباره‌ش بگم، امیدوارم این پست تکراری نباشه🎀

★ ایـن مـراســم دو بـار بـرگـزار شـد. به لطف تلاش‌های سازنده‌ها، اینطور به نظر می‌رسه که بازیگرا فقط توی یک شب پیش هم هستن و خاطراتشون رو جلوی دوربین‌ها مرور کرده‌ان. با این حال، اگه با دقت به بازیگرا نگاه کنین، متوجه میشید که صحنه‌ها توی بیش از یک روز فیلم‌برداری شده‌ان. برای مثال، در طول فیلم، طرح ناخن اما واتسون و تعداد حلقه‌هایی که توی دستاش هست تغییر می‌کنه.

★ یـکســری از طـرفــدارها مـی‌گـفـتــن روپـرت گـریـنــت تـوی فـیـلـم‌بــرداری حـضور نـداشـتــه؛ حـق بـا اونـا بــود. طرفدارا گفتن که روپرت توی گردهمایی بازیگرا حضور نداشته، جدا فیلم‌برداری شده و بعداً تصاویرش توی قاب اصلی مونتاژ شده. فیلم‌برداری این دیدار توی لندن بود، در حالی که روپرت باید توی تورنتو مشغول کار روی سریال «قفسه عجایب» می‌بود. از اونجایی که توی تیتراژ پایانی فیلم اسم چند تا کانادایی دیده می‌شد، مخاطب‌ها نتیجه گرفتن که صحنه‌های مربوط به روپرت توی تورنتو ضبط شده. سازنده‌ها این اطلاعات رو تایید کردن.

★ جـیـسـون آیـزاکــس ظـاهـر لوســیـوس مالـفوی رو بـا جـزئـیـات طـراحـی کـرد، در صـورتـی کـه اصـلا نـمـی‌خـواســت ایـن نـقـش رو بـازی کـنــه! موقع فیلم‌برداری، جیسون آیزاکس توی توییتی نوشت: «جرئت نکنید مهمونی رو بدون من شروع کنین!» توی این فیلم اون توضیح میده که در اولش قرار بود نقش گيلدروی لاكهارت رو بازی کنه، اما کارگردان ازش خواست دیالوگ‌های لوسیوس رو بخونه. جیسون که از بازی تو نقش یه شرور دیگه خوشش نمیومد، با دندون‌های به هم فشرده دیالوگ‌ها رو خوند و خیلی دلخور بود. این دقیقا همون حس، همون چیزی بود که کارگردان می‌خواست.

★ عـکـس بـچـگــی اِمـا واتـسـون تـوی فـیـلـم اشـتـباه بـود و در واقـع مـتـعـلـق بـه بـازیـگــر دیـگــه ای بـود. توی فیلم یه عکس از کودکی اِما نشون داده می‌شه. اما بعد انتشار فیلم، طرفدارا متوجه شدن که این عکس در واقع برای اِما رابرتس بوده. اِما با خنده به این اتفاق واکنش نشون داد. این عکس رو منتشر کرد و نوشت: «من هیچ‌وقت این‌قدر بامزه نبودم!» اِما رابرتس هم پاسخ نوشت: «باور نمی‌کنم!»

★ هـلـنــا بـونـهـام کــارتـر و دنـدون‌هـای مـصـنـوعــی بلاتـریـکس؟! توی مستند، هلنا دندون‌های مصنوعی شخصیتش رو توی یه کیف آورده بود و دوباره اون ها رو جلوی دوربین امتحان کرد. اما تعداد کمی میدونن که ایده داشتن این لبخند ترسناک برای بلاتریکس از خود هلنا بود. او گفته: «دندون‌های پوسیده، ایده‌ی خودم بود، چون اون مدت زیادی توی زندان بود. می‌خواستم همزمان هم جذاب باشه و هم حال‌به‌هم‌زن.» دندون‌های بلاتریکس واقعا شخصیتش رو نشون میداد. هلنا مجبور بود این دندون مصنوعی رو تقریباً بی وقفه استفاده کنه تا بهش عادت کنه و بتونه جلوی دوربین واضح صحبت کنه.

★ اِمـا واتـســون اعـتـراف کـرد کـه بـه تـام فـلـتـون عـلاقــه داشــت. توی فیلم، اِما اعتراف کرد که یه زمانی به تام که نقش دراکو مالفوی رو بازی می‌کرد، دل بسته بود. یه روز معلم‌ها از بازیگرا که اون موقع بچه بودند خواستن که تصورشون از خدا رو نقاشی کنن. تام تصویری از یه دختر با کلاه لبه‌دار که روی اسکیت‌برد بود کشید که کسی جز اِما نبود. وقتی اِمای کوچولو این نقاشی رو دید، فورا عاــ‌شق همکارش شد. توی یه مصاحبه جدید از اِما پرسیدن از اینکه درباره این علاقه کودکیش جلوی دوربین‌ها صحبت کرده خجالت‌زده بوده؟ اِما جواب داد که قبلا این موضوع رو به تام گفته و هر دوی اون‌ها به این نتیجه رسیدن که این ماجرا شیرین بوده.

★ روپـرت گــریـنـت اونـقـدرهـا هــم تـنـبــل نـبـوده! توی فیلم به یه لحظه بامزه اشاره شد. موقع کار روی فیلم هری پاتر و زندانی آزکابان کارگردان از سه‌گانه اصلی یا همون گلدن تری خودمون خواست که درباره شخصیت‌هاشون مقاله بنویسن. دنیل و اِما انجامش دادن و حتی اِما با حدود ۱۶ صفحه نوشته حاضر شد (به نظرتون اگه هرماینی هم بود این کار رو نمی‌کرد؟) اما روپرت هیچی ننوشته بود و بهونه‌ش هم این بود که رون هم این کار رو نمی‌کرد! شاید به نظر برسه روپرت فقط تنبلی کرده بود، اما دلیل خوبی برای ننوشتن داشت. او از دنیل و اِما بزرگ‌تر بود و خودش رو برای امتحاناتش آماده می‌کرد. اون اساسا وقتی برای نوشتن نداشت. با این حال بهونه‌اش باحال و هوشمندانه بود!

★ رابـی کـالـتــریـن درسـت مـثـل هـاگـریــد تـوی یـه کـلـبـه کوچـیک زنـدگـی مـی‌کــرد. شاید یکی از احساسی‌ترین لحظه های فیلم، حرف‌های رابی بود که با چشم‌های اشک‌آلود گفت: «نسل فرزندان من این فیلم‌ها را به فرزندانشان نشان خواهند داد؛ بنابراین می‌توان به‌راحتی گفت که شما این آثار را حتی ۵۰ سال دیگر هم خواهید دید. متأسفانه من آن زمان در این دنیا نخواهم بود، اما هاگرید خواهد بود.» رابی به یه گوشه‌نشین واقعی تبدیل شده بود، درست مثل شخصیتش توی فیلم. با وجود اینکه یکی از پردرآمدترین بازیگرای هری پاتر بود، رابی توی یه اصطبل اجاره‌ای توی تپه‌های اسکاتلند زندگی می‌کرد. اون زندگی‌ای منزوی داشت و علاقه‌ای به رویدادهای اجتماعی نداشت.