به خودت مدیونی که اینا رو بفهمی..!

بعضی آدما بلند فریاد نمی‌زنن،خیانت نمی‌کنن… فقط آروم آروم خاموشت می‌کنن. این ۵ نشونه رو دیدی؟ وقتشه فاصله بگیری… حتی اگه هیچ‌کس نفهمه چرا.

❶ وقتی حضورش، بیشتر از نبودش خسته‌ت می‌کنه. دیگه براش ذوق نداری. حرفاش توخالیه. بودنش تو رو خسته‌تر از قبل می‌کنه. یعنی نسبتتون تموم شده، فقط هنوز جسد اون نسبت دفن نشده.

❷ وقتی فقط موقعی پیداشه که چیزی می‌خواد. نه خبر می‌گیره، نه چیزی می‌پرسه، نه حس خوبی برات می‌ذاره… تا وقتی کاری نداشته باشه، انگار وجود نداری. تو براش انتخاب نیستی، ابزاری.

❸ وقتی بعد از حرف زدن باهاش، همیشه احساس ضعف می‌کنی. حس می‌کنی زیادی بودی، یا کم بودی، یا اشتباهی حرف زدی. اگه با کسی حرف بزنی و بعدش از خودت بدت بیاد، اون آدم برای آرامش تو نیست.

❹ وقتی نمی‌تونی خودِ واقعیت باشی. مدام نقش بازی می‌کنی تا قضاوت نشی، دعوا نشه، ناراحت نشه، فاصله نگیره… هر جا مجبوری خودتو سانسور کنی، یعنی اونجا امن نیست.

❺ وقتی ازش دور می‌شی سبک می‌شی، نه دلتنگ نبودنش نفستو باز می‌کنه. ذهنتو آزاد می‌کنه. لبخند واقعیت برمی‌گرده. اینجاست که باید بفهمی: اون آدم خوبِ زندگیت نبود، باری بود رو دوشت.