چگونه مثل یک نویسندهٔ حرفه‌ای شخصیت‌پردازی کنیم

آیا می‌دانید نویسندگان حرفه‌ای چطور شخصیت‌هایی خلق می‌کنند که انگار از صفحهٔ کتاب بیرون می‌پرند؟ در این مطلب، رازهای ذهن‌خوانی و شخصیت‌پردازی حرفه‌ای را فاش می‌کنیم! یاد بگیرید چطور مثل یک نویسندهٔ کارکشته، عمیق‌ترین افکار و احساسات شخصیت‌های داستانی را بنویسید و مخاطبانتان را مجذوب کنید. پس آماده باشید؛ قرار است ذهن‌ها را بخوانید!

✨️چگونه مثل یک نویسنده شخصیت‌پردازی کنیم✨️ شخصیت‌ها قلب تپنده‌ی هر داستان‌اند. اگر طرح داستان ستون فقرات یک روایت باشد، شخصیت‌ها روح آن‌اند؛ همان چیزی که مخاطب با آن همذات‌پنداری می‌کند، درکش می‌کند، دوستش دارد یا از آن متنفر می‌شود. اما چگونه می‌توان مثل یک نویسنده‌ی حرفه‌ای، شخصیت‌هایی باورپذیر، زنده و چندلایه خلق کرد؟ در این مقاله، به اصول کلیدی شخصیت‌پردازی از دید نویسنده می‌پردازیم

✨️۱. شخصیت، فراتر از ظاهر است✨️ بسیاری از نویسندگان تازه‌کار، شخصیت را با ظاهر او تعریف می‌کنند: قد، رنگ چشم، لباس و… اما نویسنده‌ی واقعی می‌داند که ظاهر فقط سطح ماجراست. شخصیت واقعی در درون شکل می‌گیرد: • ترس‌های پنهان • انگیزه‌ها • گذشته‌ی تاثیرگذار • باورها و تناقضات درونی مثلاً «هملت» در ظاهر یک شاهزاده‌ی دانمارکی است، اما آن‌چه او را ماندگار کرده، بحران درونی‌اش میان عدالت‌خواهی و شک، و ترس از اقدام است

✨️۲. سؤال طلایی: «این شخصیت چرا این‌طور رفتار می‌کند؟»✨️ در هر لحظه‌ای از نوشتن، باید بتوانی جواب بدهی که چرا شخصیتت چنین تصمیمی می‌گیرد. انگیزه درونی شخصیت، ستونِ رفتارش است. بدون انگیزه، عمل او سطحی و نچسب خواهد بود. هرگز شخصیت را به زور به سمت پیش‌برد داستان نکش. داستان باید از درون شخصیت بجوشد، نه بالعکس.

✨️۳. تضاد، موتورِ شخصیت‌پردازی✨️ هیچ انسانی کامل نیست. ما مجموعه‌ای از تناقض‌ها هستیم. شخصیت خوب نیز همین‌طور است. شخصیتی که فقط خوب یا فقط بد باشد، کاریکاتور است، نه انسان. برای مثال، یک پلیس درستکار ممکن است در زندگی شخصی‌اش دچار بی‌نظمی و بی‌مسئولیتی باشد. این تضادها، شخصیت را باورپذیرتر می‌کنند.

✨️۴. شخصیت را در عمل بشناس، نه در توصیف✨️ نشان دادن بهتر از گفتن است (Show, don’t tell). اگر شخصیتت مهربان است، او را در موقعیتی قرار بده که این مهربانی را نشان دهد؛ مثلاً وقتی پنهانی برای همسایه‌ی پیرش غذا می‌برد. اجازه بده مخاطب خودش شخصیت را کشف کند،نه این که تو همچیز را از قبل توضیح بدهی.

✨️۵. شخصیت‌ها تغییر می‌کنند (یا نمی‌کنند!)✨️ یکی از جذاب‌ترین بخش‌های داستان، دیدن روند تغییر (یا عدم تغییر) شخصیت است. آیا شخصیت از تجربه‌هایش یاد می‌گیرد؟ آیا شکست او را دگرگون می‌کند یا سرسخت‌تر؟ کمان شخصیتی یعنی همان مسیری که شخصیت از نقطه‌ی A به نقطه‌ی B می‌رسد — یا نمی‌رسد. چه این مسیر روشن باشد یا تلخ، باید منطقی و تدریجی شکل بگیرد.

✨️۶. شخصیت را با جهان پیرامونش تعریف کن✨️ هیچ شخصیتی در خلأ زندگی نمی‌کند. روابطش با دیگران، نقش مهمی در شکل‌گیری او دارد. مادرش؟ دشمن قدیمی‌اش؟ معشوقه‌ای که دیگر وجود ندارد؟ این روابط باید ملموس باشند. دیالوگ‌ها ابزار مهمی برای نشان دادن این روابط‌اند. از طریق نحوه‌ی حرف زدن، تردیدها، مکث‌ها یا حتی سکوت‌ها می‌توان اطلاعات زیادی درباره‌ی شخصیت داد.

✨️۷. برای هر شخصیت، یک راز بساز✨️ راز، همان چیزی است که شخصیت را از نظر روانی پیچیده و مرموز می‌کند. حتی اگر مخاطب از آن آگاه نباشد، خودت به عنوان نویسنده باید آن را بدانی. این راز می‌تواند گذشته‌ای تاریک، حسی پنهان یا گناهی فراموش‌نشده باشد.

✨️نتیجه گیری و پیام اخر:✨️ شخصیت‌پردازی، مثل کندن معدن است. باید لایه‌به‌لایه پیش بروی، سؤال بپرسی، امتحان کنی و مهم‌تر از همه، به شخصیت‌ها اجازه بدهی تا در جریان نوشتن زنده شوند. وقتی بتوانی شخصیت‌هایی بیافرینی که حتی بعد از پایان داستان، در ذهن خواننده باقی بمانند، آن‌وقت واقعاً مثل یک نویسنده شخصیت‌پردازی کرده ای.