انتظار تا کی؟

نمی‌دونم شاید یکی نیاز داشته باشه این پست رو بخونه

تمام آن روز ها گذشت . تمام آن روزهایی که در انتظار آمدنت بیدار می‌ماندم . تمام آن شب هایی که نگران برگشتنت بودم و برایت دعا می‌خواندم. آن روز ها گذشت و من بزرگتر شدم و متوجه شدم همیشه منتظرت هستم . و در هر لحظه و هر اتفاق تورا جست و جو میکنم چه جستجوی عبثی ! چقدر زمان را از دست دادم به نظرم هیچ از دست دادنی آنقدر دردناک نیست که بدانی انتظار هایت را برآورده نمی‌کند اما بازهم لجوجانه ادامه میدهی گاهی فکر میکنم به همین علت بسیاری از آدم ها نمی‌خواهند انتظار را تمام کنند چون از بیهوده تموم شدن میترسند و ترجیح می‌دهند در انتظار باشند تا تمام شدن را باور نکنند

اما تو هیچ گاه برنمی‌گردی . تو آنقدر دوری از دنیایم که حتی اگر اکنون معجزه ای شود و بخواهی برگردی مرا نمیشناسی . تو هیچ گاه مرا نشناختی . حتی تلاش هم نکردی . من هم‌چنان در انتظار تو بودم . زمان گذشت . وارد رابطه های دیگری شدم و متوجه شدم چقدر به اشتباه با تصویری خیالی از آدم ها وارد رابطه میشدم . درست همان طور که با تصویر خیالی از تو زندگی میکردم و منتظر بودم بیایی و بگویی ( درست فکر میکردی ! من همین هستم ! همین تصویر زیبا ...)چه اشتباه مشابهی ، تو و دیگران. کم کم یاد گرفتم آدم ها را آن طور که هستند بپذیرم نه آن طور که من می‌خواهم باشند . اما درد عمیقی حس کردم اگر میخواستم آدم هارا همانطور که هستند ببینم باید تورا هم همانطور که همیشه بودی ، می‌دیدم و شروع درد اینجا بود چون تو هیچ گاه شبیه تصویرت نبودی

تمام رفتار ها و تموم نبودن هایت شاهدی بودند تا من مجبور شوم حقیقت را ببینم شنیده بودم فرار از حقیقت روزی آدم هارا خسته می‌کند اما فکر نمی‌کردم به این زودی ها خسته شوم .خسته شدم و اندوهی همچون اقیانوسی بی انتها بر سینه ام نشست سنگین و آرام ، عمیق و بی تلاطم . اندوه آرام آرام کار خودش را کرد تصویر خیالی ات آرام آرام محو شد و من ماندم و تو تو آن طور که هستی و رفتار می‌کنی نه آن طور که من میخواستم و در آرزویش بودم زمان گذشت ، حالا جای خیالی ات با تصویر خیالی ام پر نمیشود . بلکه همچون سیاه چاله عمیقی وجود دارد . فقط وجود دارد

همین ، زمان باز هم می‌گذرد اما با یک تفاوت مهم . حالا وقتی وارد روابط با آدم ها میشوم در انتظار تغییر نیستم . در انتظار شبیه شدن آدم ها به تصویر خیالی نیستم حالا تورا جست و جو نمیکنم ، نه در آدم ها ، نه در رویا ها حالا توقعم از آدم ها واقعی است درست همان طور که توقعم از تو واقعی است تو نبودی و نیستی تو درد زندگی من هستی