صدمه میزنه:)

فکر نمی‌کنم مردم بفهمند که توضیح دادن اینکه در مغزت چه می‌گذرد چقدر استرس‌زا است، در حالی که حتی خودت هم آن را نمی‌فهمی... با این حال واقعاً دوست دارم با افراد باهوش صحبت کنم، اما می‌ترسم که آنها را اذیت کنم و از من فرار کنند یا بدتر از آن، اصلاً اهمیتی ندهند.

بنابراین به نشستن در اتاقم ادامه می‌دهم و در افکار خودم غرق می‌شوم. کاش کسی متوجه می‌شد و می‌آمد و به من کمک می‌کرد تا بفهمم چگونه دوباره خوب شوم.

می‌دانم که این فقط یک آرزوی احمقانه است، زیرا هیچ کس حاضر یا قادر نیست آن مقدار زمانی را که برای کمک به من لازم است، صرف کند، اما فکر می‌کنم بدترین قسمت این است که نمی‌توانم این کار را به تنهایی انجام دهم و همچنین نمی‌توانم از کسی کمک بخواهم.

و با وجود همه این داستان‌ها در مورد این افراد جادویی که دقیقاً می‌دانند قرار است چه کاری انجام دهند، شروع می‌کنم به این فکر که آنها وجود ندارند، اما اگر وجود داشته باشند، واقعاً به یکی نیاز دارم، زیرا گاهی اوقات وقتی تنها هستم ناپدید می‌شوم و به کسی با طناب نیاز دارم که مرا به واقعیت برگرداند...