جنایت در آلنوآر قسمت دوم

آل‌نوآر | Al-No-Ar شهری فراموش‌شده. ذهن‌هایی بدون گذشته. و عشقی وسط یک توطئه‌ی ساختگی. کای و آدام، در جستجوی میرا، وارد سرزمینی می‌شن که مرز بین واقعیت و توهم از بین رفته. تو هم آماده‌ای وارد هسته بشی؟

" جنایت در #آل‌نوآر " قسمت دوم: سایه‌هایی که حقیقت را می‌بلعند کای به عکس توی دستش خیره می‌مونه. میرا لبخند می‌زنه، اما پشت اون لبخند چیزی هست... انگار اضطراب، ترس. عکس قدیمیه، ولی اینجا افتاده، توی یه ایستگاه پلیس متروکه. چرا؟

آدام چراغ‌قوه رو بالا می‌گیره، نورش رو روی کف زمین می‌ندازه. رد پاهای خاکی، تازه‌ان. انگار کسی همین چند دقیقه پیش اینجا بوده. و بعد، صدایی می‌پیچه... صدای ضبط شده‌ای از بلندگوی قدیمی روی دیوار ترک‌خورده: "Dosier 3: Subject Mira Kael. پرونده بسته شد. علت مرگ: اعلام‌نشده."

کای قدمی عقب می‌ره. «مـرگ؟ دروغ می‌گن... من خودم پیام ازش گرفتم! دیروز!» آدام جدی می‌گه: «اگه واقعاً مرده... پس کی پیام رو فرستاد؟» ناگهان درِ سلول انتهایی با صدای تقی باز می‌شه. یه خرت‌خرت عجیب از اون سمت میاد. آدام دست کای رو می‌کشه: «بریم ببینیم... ولی آماده باش.»

اونا وارد سلول می‌شن. درونش یه نقشه‌ی پاره از شهر روی دیوار سنجاق شده، با چند خط قرمز و علامت سؤال. روی میزی که خاک گرفته، یه دستگاه ضبط صدا و یک نوار صوتی هست. کای نوار رو می‌ذاره توی دستگاه و پخش می‌کنه. صدای خفه‌ی یه زن به‌گوش می‌رسه، لرزان و مضطرب: «اگه اینو می‌شنوید... من هنوز زندم. ولی اون چیز... داره دنبالم میاد. فقط دنبال من نیست، دنبال شما هم هست. شهر آل‌نوآر از اول هم واقعی نبود... مراقب آدمایی باشین که اسمتون رو می‌دونن.»

صدا قطع می‌شه. آدام نگاه کوتاهی به کای می‌کنه. «این صدای میرا بود؟» درست همون لحظه، صدای تق‌تق دوباره شنیده می‌شه... اما این بار خیلی نزدیک‌تر. سایه‌ای درست پشت شیشه‌ی کدر سلول ظاهر می‌شه... ایستاده. منتظر.