سورنا سردار ایران

سورنا سردار و جنگجوی بزرگ دوره اشکانی بود که با استفاده از شیوه جنگ پارتیزانی، ارتش رومیان را در نبرد حران شکست داد.

سورنا سردار بزرگ ایرانی در دوره پادشاهی ارد دوم اشکانی (اشک سیزدهم) مسئولیت فرماندهی سپاه ایران در نبرد حران را به عهده گرفت و رومیان را که در بیشتر جنگ‌های خود پیروز می‌شدند، شکست داد. این جنگ یکی از بزرگ‌ترین جنگ‌های تاریخ جهان به شمار می‌رود؛ زیرا کراسوس که قصد داشت به تقلید از اسکندر، کشورهای ایران و هند را تصرف کند، از سورنا شکست سختی خورد و بیشتر سربازانش را در این جنگ از دست داد.

سورنا از بهترین جنگجویان تاریخ ایران محسوب می‌شود که در دوره اشکانیان می‌زیست. او در به تخت نشاندن ارد دوم، پادشاه اشکانی که بعد از مهرداد چهارم روی کار آمد، نقش مهمی داشت؛ همچنین در جنگی که در دوره ارد دوم بین ایران و روم رخ داد برای پیروزی ایرانیان تلاش‌ بسیاری کرد

سورنا ﭘﺪﯾﺪﺁﻭﺭﻧﺪﻩ ﺟﻨﮓ ﭘﺎﺭﺗﯿﺰﺍﻧﯽ (ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﭘﺎﺭتی) در جهان محسوب می‌شود که به آن «جنگ چریکی» یا «جنگ و گریز» نیز می‌گویند. برخی بر این عقیده‌اند که این شیوه، که نوعی جنگ نامنظم محسوب می‌شود، شگرد سورنا بود و برای اولین بار توسط او استفاده شد. در این روش جنگی، افراد در قالب گروه‌های کوچک مسلح به گروه‌های نظامی بزرگتری حمله‌ور می‌شوند که امکان جابه‌جایی فوری ندارند و بلافاصله پس از حمله، از صحنه متواری می‌شوند.

ﺍﺭﺗﺶ سورنا شامل ﺯﺭﻩ‌ﭘﻮﺷﺎﻥ ﺍﺳﺐﺳﻮﺍﺭ، ﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺍﻥ، ﻧﯿﺰﻩ‌ﺩﺍﺭﺍﻥ، ﺷﻤﺸﯿﺮﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩﻧﻈﺎﻡ بود. ﺷﺘﺮﻫﺎیی نیز ﺑﺎ ﺑﺎﺭ ﻣﻬﻤﺎﺕ، همراه ارتش حرکت می‌کردند. پیروزی سورنا در جنگ حران سبب شهرت جهانی او در سن ۳۰ سالگی شد. ارد، شاه ایران که از قدرت و شهرت سورنا بیم داشت، به‌جای تقدیر از سردار شجاع خود، نتوانست محبوبیت او را تحمل کند و سورنا را در حالی که در اوج جوانی و شهرت به سر می‌برد، از سر راه برداشت.

سورنا از خاندان سورن، یکی از هفت خاندان معروف دوره اشکانی، بود که قلمرو آن‌ها در سیستان قرار داشت. واژه سورن در زبان پهلوی اشکانی به‌معنای نیرومند به کار می‌رفت و این خاندان وظیفه تاج‌گذاری شاه پارت را به‌طور موروثی بر عهده داشتند. مورخان عهد باستان سورنا را سرداری قدبلند، خوش‌سیما با موهای بلند، خردمند، قدرتمند، جنگجو و شجاع توصیف کرده‌اند. منابع تاریخی به‌علت تعلق او به خاندان سورن او را در قدرت و دلیری ‌بی‌مانند دانسته‌اند