زندگی نامه ی من،مرینت پارت۵«اصلی»

سلام اومدم با این پارت.بخونین و لذت ببرین.و اینکه داستان های من،(اسمم هلنا هست ببخشید معرفی نکردم)مثبت هشت سال..ازحمایتاتون ممنون.

از یکی از پرستارا پرسیدم:ببخشید چی شده؟گفت:نبضشون پایینه...داریم میریم شک بهشون بدیم.افتادم روی زمین.همون لحظه لوکا اومد.البته با پای خودش نیمود....روی برانکارد اومد....البته(چقدر البته البته میکنی)پرستارا داشتن میووردنش...رفتم بالا سرش و از پرستار پرسیدم:ببخشید چی شده؟گفت:توی درگیری چاقو خوردن. گفتم:درگیری با کی؟ گفت:با آقایی به نام فیلیکس. بعد عکس فیلیکس رو بعم نشون داد.باورم نمیشد....پسر خاله ی ادرین بود.(خب اره .توی میراکیلس هم فیلیکس پسر خاله ی بد جنس ادرینه ولی اینجا خوبه.چیه مگه من دوسش دارم...مثل سارا(نویسنده ی داستان خدمتکار خونه ی من)) کلی فکر کردم.ولی اخه فیلیکس که بد نبود.

خواسم کاملا از ادرین پرت شده بود.همین طور که فکر می کردم،رفتم دستشویی. ادرین حالش خوب شده بود و از بیمارستان مرخص شد.ولی اصلا حالش خوب نبود.من هم تمام سعیمو کردم که حالش رو بهتر کنم.

رفتم بیرون تا یکم میوه بخرم.داخل میوه فروشی که رفتم،مادرمو دیدم.بقلش کردم و ماجرای ادرین رو براش تعریف کردم.مامان سابین گفت:دخترم...تو مطمعنی که میخوای اینکارو بکنی؟

گفتم اره.(چه کاری بابا دق کردم)خب باید بگم که من تصمیم گرفتم که از ادرین جدا شم.نمیخوام تو زندگی هیچ پسری باشم.چون توی زندگی کسی بودن،سخته.و باید براش یک ازمون سخت بدی...و توی این امتحان رد شدم

به مامانم گفتم:میخوام درسمو ادامه بدم. مامانم ناراحت شد.دلم میخواست همه ی این داستانا رو از ذهنم پاک میکردم.

یکی انگار ذهنمو خونده باشه،اومد و منو گرفت و چشامو بست.و دیگه هیچی ندیدم.وقتی چشامو وا کردم،زیاد چیزی یادم نمیومد.یک نفر گفت:پاک کردن حافظه با موفقیت انجام شد....