چگونه فراموشت کنم؟

به تعدادی از نامه‌های شخصیت‌های عصر غارتگران، دست برد زده‌ و آن‌ها را می‌خوانیم.

چگونه فراموشت کنم برادر عزیزم؟ زمانی که تنها بودم؛ کنارم بودی. زمانی که می‌گریستم؛ اشک‌هایم را می‌زدودی. و آغوشت، همیشه خانه‌ی امن من بود. حالا برای همیشه ترکم کردی. مهم نیست. حتما کنار پاترها می‌توانی شاد باشی؛ برخلاف خانه‌ی نفرین شده‌امان.

چگونه فراموشت کنم، محبوب من؟ محبتت، همیشه برایم سپر بلا بود. یگانه دوست، یگانه همدم و یگانه یاورم بودی. حالا رهایم کردی. البته چندان مهم نیست. شاید پاتر با قیافه جذاب و ثروت خانوادگی‌اش، زندگی بهتری برایت فراهم آورد. "حذر از خار دامانگیر کن، دستم به دامانت."

چگونه فراموشت کنم، رفیق قدیمی؟ زمانی که هیچ‌کس جز برادرم، حاضر نبود بیش از دو دقیقه به حرف‌هایم گوش دهد؛ تو آمدی؛ شنونده‌ای که می‌توانستم تمام ذهن و قلبم را با او در میان بگذارم؛ بی آن که قضاوت شوم. ریگولوس عزیز، همیشه تو را به اندازه ماه و ستاره‌ها دوست خواهم داشت.

چگونه فراموشتان کنم، دوستان قدیمی من؟ در تمام عمرم، برچسب"گرگینه"بر پیشانی‌ام خورده بود. هیچ‌کس نمی‌گذاشت حتی حیوان خانگی اش دور و بر من بپلکد؛ چه برسد به فرزندش. اما شما...مرا در آغوش گرفتید؛ به من محبت کردید و گفتید مهم نیست چه هستم؛ مهم این است که چه کاری انجام می‌دهم.

چگونه فراموشت کنم؛ برادر؟ تو برای این که از پیشم بروی خیلی جوان بودی؛ خیلی خیلی جوان. دلم برایت تنگ شده؛ بیش از آن که بتوانم بگویم. برگرد؛ قول می‌دهم ببشتر مواظبت باشم. برگرد، باور کن اینجا هیچ چیز ترسناکی نیست. نه تا وقتی من از تو محافظت می‌کنم.

چگونه فراموشتان کنم، پدر و مادر عزیزم؟ همیشه جان‌پناهم بودید. نه فقط جان‌پناه من، بلکه جان‌پناه همه‌ی دوستان و نزدیکانم. اکنون که رفته‌اید؛ گویی چیزی برای همیشه از وجود من رها شده. دوستتان دارم، تا ابد.