یاماتوئه، نقاشی به سبک ژاپنی!

نقاشی ژاپنی، هنر زیبای ژاپن و شامل یک تصویر یا طراحی است که در قالب نقاشی اجرا می‌شود، یا یک اثر هنری که در شکل و سبک سنتی ژاپنی نقاشی می‌شود. در این پست ما به سبک نقاشی خاص ژاپن یعنی یاموتوئه نگاهی می اندازیم.

تاریخچه یاماتوئه در توسعه و گسترش طولانی‌مدت نقاشی ژاپنی، فرهنگ و شیوه‌های چینی تاثیر بسزایی داشته، مانند نقاشی بودایی، سیاه‌قلم از مناظر و هنر خوش‌نویسی. نقاشی ژاپنی آن‌ها را جذب و تلخیص کرده تا یک سبک تماما اصیل ژاپنی خلق شود. از اواخر قرن شانزدهم به بعد، نقاشی و زیبایی‌شناسی منحصربه‌فرد ژاپنی به کشورهای اروپایی وارد شد و بسیاری از هنرمندان غربی تحت تاثیر آن‌ها قرار گرفتند.

چرا هنر یاماتوئه خاص است؟ یکی از بزرگترین خصلت‌های نقاشی ژاپنی، به تصویر درآوردن زندگی روزمره و کنش‌های روایی است که اغلب سرشار از جزئیات و پیکربندی‌هاست. این سبک سنتی تا دوران امروز در شکل‌های مختلف هنرهای زیبای ژاپنی از جمله «مانگا» و «انیمه» گسترش یافته. در ژاپن، 158 اثر از گنجینه‌ی ملی نقاشی ژاپنی از قرن 8 تا 19 وجود دارد. این بقایای بسیار نادر از دوره‌های ابتدایی نشان گذار و تحول نقاشی ژاپنی هستند.

یاماتوئه چیست؟ یاماتوـ عه یکی از مفاهیم سبک در نقاشی ژاپنی است. یک اصطلاح که در تضاد با کارا-عه (نقاشی‌های سبک چینی) است، و به نقاشی‌های سبک ژاپنی اختصاص دارد که در دوره‌ی کوکوفو بونکا (فرهنگ اصیل و ملی ژاپن)، در دوره‌ی هیان گسترش یافته‌اند. به طور معمول در اماکیمونو (طومار مصور) مانند Genji Monogatari Emaki (طومارهای مصور داستان گنجی) دیده شده. توسط مدرسه‌ی توسا تکامل یافته و سبک نقاشی ژاپنی را در دوران متقدم و متاخر تحت تاثیر قرار داد. مدرسه‌ی کانو-ها سبک یاماتوئه را با سبک سوبوکا-گا (سیاه‌قلم) در چین به هم‌بستگی رساند

فرق کارائه و یاماتوئه اصطلاح کارائه نه تنها به نقاشی‌هایی که از چین به ژاپن وارد می شود، بلکه به نقاشی‌های سبک چینی که توسط ژاپنی‌ها آفریده شده نیز گفته می‌شود. سبک چینی در این موقعیت، با هر دو موضوع (مضمون)، و راه و روش آن‌ها ارتباط داشته و می‌توان اشاره کرد که کارائه تصاویری هستند که سانسوی (مناظر، تپه‌ها و رودخانه‌ها) و آداب و رسوم را در سبک چینی به تصویر می‌کشند. در مقابل، یاماتوئه در درجه‌ی اول به نقش درآوردن مناظر و آداب و رسوم در ژاپن به جای چین اشاره دارد. پس از قرون وسطی زمانی که نقاشی‌های سونگ (Sung) و یوآن (Yuan) مانند سیاه‌قلم‌ها توسط معابد ذن پذیرفته می‌شدند و تصاویر هان (توسط مدرسه‌ی کانو) تولید شدند، نقاشی‌های سبک سنتی با رنگ‌های مشخصِ تیره به عنوان یاماتوئه شناخته می‌شدند

چه نوع سبکی یاماتوئه است؟ تعریف اینکه واژه‌ی یاماتوئه به وضوح به چه نوع نقاشی‌هایی اشاره دارد دشوار است، به شکلی که حس‌وحال و کاربرد آن به شکلی هوشمندانه در دوره‌های مختلف زمانی متفاوت بوده. روشن است یاماتوئه اصطلاح یا مفهومی است که در برابر اصطلاح کارائه قرار دارد.

نوشتار یاماتوئه؟ اصطلاح یاماتوئه تا دوران متاخر، به شکل '大和絵' و در فرم کانجی (کاراکترهای نوشتاری چینی) نوشته می‌شود، اما قبل‌ترها به شکل‌های '倭絵' و '和絵' هم نوشته می‌شد، و در بعضی موارد کلمه‌ی '日本画' نیز به عنوان یاماتوئه خوانده می‌شد. به همین دلیل بعضی از مردم از هیراگانا (سیلاب‌بندی شکسته‌ی ژاپنی) به شکل 'やまと絵' استفاده می‌کردند. در سال 1993 موزه ملی توکیو نمایشگاه ویژه‌ای از نقاشی یاماتوئه برگزار کرد و اصطلاح یاماتوئه را به عنوان «نقاشی‌هایی سرچشمه‌گرفته از سلسله‌ی هنرها» توصیف کرد

یاماتوئه کجا قرار می گیرد؟ نقاشی‌های موجود از دوره‌ی هیان اکثرا نقاشی‌های بودیستی هستند. در مورد نقاشی‌های غیردینی، یاماتوئه‌ها در سایزهای بزرگ باید روی شوجی (در کشویی کاغذی) و صفحات تاشو، برای طراحی و تقسیم‌بندی دربار شاه و خانه‌های اشرافی، کار شده باشند، اما تعداد کمی از آن‌ها در معبدها و عبادتگاه‌ها باقی مانده‌اند و مایه‌ی تاسف است که حالا چندان نمی‌شود کار اصیل و سبک آن‌ها را بازشناخت. اولین موردی که از کارهای موجود از یاماتوئه در دوره‌ی هیان وجود دارند، اماکیمونو است. چهار طومار تصویری اصلی، "Genji Monogatari Emaki"، "Ban Dainagon Ekotoba"، "Shigisan Engi" و "Choju-Jinbutsu-giga" در اواخر دوره‌ی هیان (در قرن 12) تولید شدند